խօսեաց եւ ասասցես. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես ի վերայ քո, փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց, վիշապդ մեծ՝ որ նստիս ի մէջ գետոց, որ ասես թէ իմ են գետքս եւ ես արարի զսոսա՝՝։
Զայս ասեմ շնորհօքն Աստուծոյ որ տուեալ են ինձ, ամենայնի որ է ի ձեզ, մի՛ առաւել ինչ խորհել քան զարժանն խորհելոյ, այլ խորհել ի զգաստանալ իւրաքանչիւր՝ որպէս եւ բաժանեաց Աստուած չափ հաւատոց։
Այլ շնորհօքն Աստուծոյ եմ զինչ եւ իցեմ. եւ շնորհք նորա որ յիս՝ ընդունայն ինչ ոչ եղեն. այլ առաւել քան զնոսա ամենեսին վաստակեցի, եւ ոչ եթէ ես՝ այլ շնորհքն Աստուծոյ որ ընդ իս։