18 Մի՛ ոք զանձն խաբեսցէ. եթէ ոք կամիցի ի ձէնջ իմաստուն լինել յաշխարհիս յայսմիկ, յիմար լիցի, զի եղիցի իմաստուն։
Տեսի՝՝ այր յանձն իւր պանծացեալ թէ իմաստուն իցէ, բայց յոյս գոյր յանզգամին քան ի նմա։
Լեր յուսացեալ ի Տէր յամենայն սրտէ քումմէ, եւ յիմաստութիւն քո մի՛ հպարտանար։
Մի՛ լինիր իմաստուն յաչս անձին քո, այլ երկիր ի Տեառնէ եւ խոտորեա յամենայն չարութենէ։
Արդ, որդեակ, լուր ինձ, եւ մի՛ ապախտ առներ զբանս իմ։
Գիտասջիր զի մոխիր է սիրտ նոցա, եւ մոլորեալ են. եւ ոչ ոք ի նոցանէ կարէ փրկել զանձինս նոցա. տեսէք եւ ոչ ասացէք թէ՝ Խաբէութիւն է ի ձեռս ձեր։՝՝
Վա՜յ այնոցիկ որ զանձինս առ իմաստունս ունիցին, եւ յաչս անձանց իւրեանց խորհրդականք։
թէպէտ եւ զամենայն զօրն Քաղդէացւոց որ մարտնչէին ընդ ձեզ՝ կոտորիցէք, խոցքն որ մնայցեն ի նոցանէ՝ յիւրաքանչիւր տեղւոջէ յարիցեն եւ այրեսցեն հրով զքաղաքդ։
Զիա՞րդ ասիցէք թէ՝ Իմաստունք եմք, եւ օրէնք Աստուծոյ են ի մեզ. վասն այդորիկ զուր եղեւ սուտ վիճակն դպրացն՝՝։
Իսկ որ ի մէջ փշոցն սերմանեցաւ՝ այն է, որ իբրեւ լսէ զբանն, եւ հոգք աշխարհիս եւ պատրանք մեծութեան հեղձուցանեն զբանն, եւ լինի անպտուղ։
Արդ որ խոնարհեցուցանէ զանձն իբրեւ զմանուկս զայս՝ նա է մեծ յարքայութեան երկնից։
Ամէն ասեմ ձեզ. Որ ոչ ընկալցի զարքայութիւն Աստուծոյ իբրեւ զմանուկ՝ ոչ մտցէ ի նա։
Ամէն ասեմ ձեզ. Որ ոչ ընդունիցի զարքայութիւն Աստուծոյ իբրեւ զմանուկ, ոչ մտցէ ի նա։
Եւ նա ասէ. Զգոյշ կացէք, մի՛ խաբիցիք. զի բազումք գայցեն յանուն իմ, եւ ասիցեն թէ՝ Ես եմ, եւ մերձեցաւ ժամանակ. մի՛ երթայցէք զկնի նոցա։
Ոչ կամիմ, եղբարք, եթէ տգէտք իցէք խորհրդոյս այսմիկ, զի մի՛ յանձինս ձեր իցէք իմաստունք. զի կուրութիւն փոքր ի շատէ եղեւ Իսրայելի, մինչեւ լրումն հեթանոսաց մտցէ,
զնոյն միմեանց խորհիջիք. մի՛ ամբարտաւանէք, այլ ընդ խոնարհս զիջանիցիք. մի՛ լինիք իմաստունք յանձինս ձեր.
Մի՛ խաբիք. ապականեն զբարս քաղցունս բանք չարք։
Եթէ ոք զտաճար Աստուծոյ ապականէ, ապականեսցէ զնա Աստուած. զի տաճար Աստուծոյ սուրբ է, որ էք դուք։
Մեք յիմարք վասն Քրիստոսի, եւ դուք իմաստունք ի Քրիստոս. մեք տկարք՝ եւ դուք հզօրք. դուք փառաւորեալք՝ եւ մեք անարգք։
Եթէ ո՞չ գիտէք զի անիրաւք զարքայութիւն Աստուծոյ ոչ ժառանգեն. մի՛ խաբիք, ոչ պոռնիկք, ոչ կռապարիշտք, ոչ շունք,
Եթէ համարիցի ոք լինել ինչ, եւ չիցէ, զանձն իւր խաբէ։
Մի՛ խաբիք, Աստուած ոչ արհամարհի։
Մի՛ ոք զձեզ խաբեսցէ բանիւք սնոտւովք, զի վասն այսորիկ իսկ գայ բարկութիւն Աստուծոյ ի վերայ որդւոցն անհաւանութեան։
Այլ մարդք չարք եւ կախարդք յառաջ եկեսցեն ի չար անդր. մոլորեալք եւ մոլորեցուցանիցեն։
Զի էաք երբեմն եւ մեք անմիտք, անհաւանք, մոլորեալք, ծառայէաք ցանկութեանց եւ պէսպէս անառակութեանց. չարութեամբ եւ նախանձու շրջէաք, ատեցեալք՝ եւ զմիմեանս ատէաք։
Լինիջիք առնելիք բանին, եւ մի՛ լսելիք միայն համարեսջիք յանձինս։
Եթէ ոք կամիցի կրօնաւոր լինել եւ ոչ սանձահարիցէ զլեզու իւր, այլ զբաղեցուցանիցէ զսիրտն իւր, այնպիսւոյն վայրապար է կրօնաւորութիւնն։
Եթէ ասիցեմք եթէ՝ Մեղս ինչ մեք ոչ ունիմք, զանձինս խաբեմք, եւ ճշմարտութիւն ի մեզ ոչ գոյ։