14 Եթէ ուրուք գործն զոր շինեաց՝ կացցէ, վարձս առցէ.
Որ տնկեացն եւ որ զջուրն ետ, մի են. բայց իւրաքանչիւր ոք զիւր վարձս առնուցու ըստ իւրում վաստակոց։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։
Եթէ կամաւ զայն առնեմ, վարձք են ինձ. եւ եթէ ակամայ՝ տնտեսութիւն յանձն է ինձ։
Զգործ իւր կշռեսցէ իւրաքանչիւր ոք, եւ ապա անձին իւրում միայն պարծանս տացէ, եւ մի՛ առ ընկերաւն։
Քանզի ո՞վ է մեր յոյս կամ խնդութիւն կամ պսակ պարծանաց մերոց, եթէ ոչ դուք ի Տէր առաջի Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի ի նորա գալստեանն։
Զբարւոք պատերազմ պատերազմեցայ, զընթացսն կատարեցի, զհաւատսն պահեցի։
Զերիցունս այսուհետեւ աղաչեմ, իբրեւ զերիցակից եւ վկայ չարչարանացն Քրիստոսի, որ եւ հանդերձեալ փառացն յայտնելոյ հաղորդ.
զի յերեւել Հովուապետին ընդունիջիք զանթառամ փառաց պսակն։