17 Ուրախ եղէ ի գալ Ստեփանեայ եւ Փորտունատեայ եւ Աքայիկոսի, զի զձեր պակասութիւն նոքա լցին.
Տալ ետու կնիք եւ տանն Ստեփանեայ. զայլ ոք ոչ գիտեմ ամենեւին թէ մկրտեցի։
Եւ յորժամ եկի առ ձեզ, թէպէտ եւ պակասեաց ինչ, ոչ զոք ի ձէնջ ձանձրացուցի, զի զպակասութիւնն իմ լցին եղբարքն եկեալք ի Մակեդոնացւոց. եւ յամենայնի առանց ծանրանալոյ ձեզ զանձն իմ պահեցի եւ պահեցից։
Այլ որ մխիթարէն զխոնարհս՝ մխիթարեաց զմեզ Աստուած ի գալստեանն Տիտոսի։
զի վասն գործոյ Տեառն մինչեւ ի մահ մերձեցաւ, գուն գործեալ ոգւովք չափ, զի լցցէ զձեր պակասութիւն իմոյ սպասաւորութեան։ ՎՋ
զոր կամէի առ իս արգելուլ, զի ընդ քո ունիցի ինձ սպաս ի կապանս աւետարանին։