36 Անմիտ, դու զոր սերմանեսն՝ ոչ կենդանանայ, եթէ ոչ մեռանիցի։
Եթէ ծերասցի յերկրի արմատ նորա՝ եւ ի քարի վախճանեսցի բուն նորա,
Անմիտք, ո՞չ ապաքէն որ զարտաքինն արար՝ եւ զներքինն նոյն արար։
Ասէ ցնա Աստուած. Անմիտ, յայսմ գիշերի զոգիդ ի քէն ի բաց պահանջիցեն, իսկ զոր պատրաստեցերն ո՞ւմ լինիցի։
Եւ նա ասէ ցնոսա. Ո՞վ անմիտք եւ հեղգասիրտք ի հաւատալ ամենայնի զոր խօսեցան մարգարէքն.
Ամէն ամէն ասեմ ձեզ. Եթէ ոչ հատն ցորենոյ անկեալ յերկիր մեռանիցի, ինքն միայն կայ. ապա եթէ մեռանիցի, բազում արդիւնս առնէ։
Զանձինս առ իմաստունս ունէին, յիմարեցան։
Եւ զոր սերմանեսն, ոչ զնոյն մարմին որ ծնանելոցն իցէ սերմանես, այլ հատ մերկ, եթէ՛ ցորենոյ իցէ եւ եթէ՛ այլոց սերմանեաց։
Տեսջիք ո՛րպէս ճշմարտիւ գնայցէք. մի՛ իբրեւ անիմաստք,
Կամի՞ս գիտել, ով մարդ սնոտի, զի հաւատք առանց գործոց դատարկ են։