14 Եւ եթէ Քրիստոս չիցէ յարուցեալ, ընդունայն է քարոզութիւնն մեր, ընդունայն են եւ հաւատքն ձեր.
Եւ արձակեաց զաղաւնին զհետ նորա՝՝ տեսանել թէ ցածուցեա՞լ իցէ ջուրն յերեսաց երկրէ։
Դու հաստատեցեր զօրութեամբ քով զծով, դու խորտակեցեր զգլուխս վիշապաց ի վերայ ջուրց։
Եւ ասեմ. Զուր ուրեմն վաստակէի տարապարտուց, յոչինչ ետու զզօրութիւն իմ. վասն այսորիկ իրաւունք իմ ի Տեառնէ, եւ վաստակ իմ առաջի Աստուծոյ իմոյ։
զուր պաշտեն զիս, ուսուցանեն վարդապետութիւնս՝ զմարդկան պատուիրեալս։
Քանզի հաստատեաց օր յորում պարտ է դատել զաշխարհս արդարութեամբ ի ձեռն առնն որով սահմանեաց տալ հաւատս ամենեցուն՝ յարուցեալ զնա ի մեռելոց։
Եթէ յարութիւն մեռելոց չիք, ապա եւ Քրիստոս չէ յարուցեալ։
Եւ եթէ Քրիստոս չիցէ յարուցեալ, ընդունայն են հաւատքն ձեր. եւ տակաւին ի նմին մեղս՝՝ կայցէք։
որով ապրեցէքն, որով բանիւ աւետարանեցի թէ ունիցիք. բայց եթէ ի զուր ինչ հաւատացէք։
Եւ ելի ըստ յայտնութեանն. եւ զգացուցի նոցա զաւետարանն զոր քարոզէի ի հեթանոսս, առանձինն այնոցիկ որ կարծեալքն էին, գուցէ ընդունայն ինչ ընթացեալ իցեմ կամ ընթանայցեմ։
Բայց զայս ասեմք՝՝ Տեառն բանիւ, եթէ մեք որ կենդանիքս եմք մնացեալք ի գալստեանն Տեառն՝ ոչ ժամանեմք ննջեցելոցն՝՝։
Եթէ ոք կամիցի կրօնաւոր լինել եւ ոչ սանձահարիցէ զլեզու իւր, այլ զբաղեցուցանիցէ զսիրտն իւր, այնպիսւոյն վայրապար է կրօնաւորութիւնն։
Կամի՞ս գիտել, ով մարդ սնոտի, զի հաւատք առանց գործոց դատարկ են։