Բայց եկեղեցին ընդ ամենայն Հրէաստան եւ ի Սամարիա եւ ի Գալիլեա ունէր խաղաղութիւն, շինեալ եւ երթեալ զհետ երկիւղի Տեառն եւ մխիթարութեամբ Հոգւոյն Սրբոյ բազմանայր։
որ մխիթարէն զմեզ յամենայն նեղութիւնս մեր, առ ի կարող լինելոյ մեզ մխիթարել զայնոսիկ որ յամենայն նեղութիւնսն իցեն, մխիթարութեամբն որով մեք մխիթարիմք յԱստուծոյ։
Այսուհետեւ, եղբարք, աղաչեմք զձեզ եւ մխիթարեմք ի Քրիստոս Յիսուս՝՝, զի որպէս ընկալարուք ի մէնջ, թէ ո՛րպէս պարտ իցէ ձեզ գնալ եւ հաճոյ լինել Աստուծոյ. որպէս եւ գնայքդ իսկ, զի եւս քան զեւս յաւելուցուք ի նոյն։
Իսկ որ հաւատացեալ տեարս ունիցին, մի՛ արհամարհեսցեն զի եղբարք են, այլ առաւել ծառայեսցեն, զի հաւատացեալքն են եւ սիրունք, որք զբարերարութիւնն յանձին ունիցին. զայս ուսուցանիջիր եւ մխիթարեսջիր։
Ի ձեռն Սիղուանոսի հաւատարիմ եղբօր, որպէս կարծեմ, փոքր ի շատէ գրեցի ձեզ՝ մխիթարել եւ ի վերայ սորին վկայել, զի եւ այս ճշմարիտ շնորհք յԱստուծոյ են յոր հաստատեալ կայցէք։