22 Ապա ուրեմն լեզուք նշանակի վասն են, ոչ հաւատացելոց, այլ՝ անհաւատից. իսկ մարգարէութիւն՝ ոչ անհաւատից, այլ՝ հաւատացելոց։
Նշանք այնոցիկ որ հաւատանն՝ երթիցեն զհետ, այսոցիկ. յանուն իմ դեւս հանցեն, լեզուս խօսեսցին,
եկեսցէ տէր ծառային այնորիկ յաւուր յորում ակն ոչ ունիցի, եւ ի ժամու յորում ոչ գիտիցէ. ընդ մէջ կտրեսցէ զնա, եւ զմասն նորա ընդ անհաւատս դիցէ։
Զհետ երթայք սիրոյ, եւ նախանձաւոր լերուք հոգեւորացն առաւել զի եւ դուք մարգարէանայցէք։
Բայց զայս գիտասցէ, զի ի վերայ արդարոց օրէնք ոչ կան, այլ ի վերայ անօրինաց եւ անհնազանդից, ամբարշտաց եւ մեղաւորաց, անսրբոց եւ պղծոց, զհայր եւ զմայր անարգողաց, մարդասպանաց,