11 Իսկ արդ՝ եթէ ոչ գիտիցեմ զզօրութիւն ձայնին, լինիցիմ այնմ որ խօսիցին ընդ իս՝ խուժ, եւ նա որ խօսիցին ընդ իս՝ դուժ։
Քանզի լուցին խարոյկ, եւ ընկալան զամենեսեան զմեզ վասն անձրեւին որ ստիպէր եւ վասն ցրտոյն։
Եւ իբրեւ տեսին բարբարոսքն կախեալ զգազանն զձեռանէ նորա, ասէին ցմիմեանս. Ուրեմն սպանող է այրս այս, որ թէպէտեւ ապրեցաւ ի ծովէն, իրաւունքն չետուն կեալ։
Քանզի Յունաց եւ Բարբարոսաց, իմաստնոց եւ անմտից պարտապան եմ.
Զի այնչափ ազգք ձայնից են յաշխարհի, եւ ոչինչ է անձայն։
Քանզի եւ յօրէնս գրեալ է եթէ՝ Յօտար լեզուս եւ ի շրթունս օտարոտիս խօսեցայց ընդ ժողովրդեանդ ընդ այդմիկ, սակայն եւ ոչ այնպէս լուիցեն ինձ։
ուր ոչ է Հրեայ եւ ոչ հեթանոս, թլփատութիւն եւ անթլփատութիւն, խուժ, դուժ, Սկիւթացի, ծառայ, ազատ. այլ ամենայն եւ յամենայնի Քրիստոս։