11 Մինչ տղայն էի, իբրեւ զտղայ խօսէի, իբրեւ զտղայ խորհէի, իբրեւ զտղայ համարէի. այլ յորժամ եղէ այր, զտղայութեանն ի բաց խափանեցի։
Եւ ի բաց արա զսրտմտութիւն ի սրտէ քումմէ, եւ անցո զչարութիւն ի մարմնոյ քումմէ. զի մանկութիւն եւ անմտութիւն ընդունայնութիւն է։
Նոքա խորհէին ընդ միմեանս եւ ասէին թէ՝ Հաց ոչ բարձաք։
Այլ յորժամ եկեսցէ կատարումնն, փոքր ի շատէս խափանեսցի։
Այժմ տեսանեմք իբրեւ ընդ հայելի օրինակաւ, այլ յայնժամ՝ դէմ յանդիման. այժմ խելամուտ եմ փոքր ի շատէ, այլ յայնժամ գիտացից, որպէս եւ նայն ծանեաւ զիս։
Եղբարք, մի՛ լինիք տղայք մտօք, այլ ի չարեաց տղայացարուք, եւ մտօք կատարեալք լինիջիք։
Զայս ասեմ, ցորքան ժամանակս ժառանգն տղայ է՝ չէ ինչ առաւել քան զծառայն, թէպէտ եւ Տէր իցէ ամենեցուն.
Եւ Սամուէլ նախածանօթ էր Աստուծոյ՝՝, եւ չեւ եւս յայտնեալ էր նմա բան Տեառն։