Եւ այս նոցա որ յինէն ուխտ, ասէ Տէր. Հոգին իմ որ է ի քեզ եւ բանք զոր ետու ի բերան քո՝ մի՛ պակասեսցեն ի բերանոյ քումմէ եւ ի բերանոյ զաւակի քո. եւ ի բերանոյ զաւակէ զաւակի քո, ասէ Տէր, յայսմհետէ մինչեւ յաւիտեան։
Եւ եթէ ունիցիմ զմարգարէութիւն, եւ գիտիցեմ զխորհուրդս ամենայն եւ զամենայն գիտութիւն, եւ եթէ ունիցիմ զամենայն հաւատս մինչեւ զլերինս փոփոխելոյ, եւ սէր ոչ ունիցիմ, ոչինչ եմ։
Բայց այժմ, եղբարք, եթէ եկից առ ձեզ ի լեզուս խօսելով, զի՞նչ օգուտ լինիցիմ ձեզ եթէ ոչ խօսիցիմ կամ յայտնութեամբ կամ գիտութեամբ կամ մարգարէութեամբ կամ վարդապետութեամբ։
Քանզի պարծանք մեր այս են, վկայութիւն մտաց մերոց, զի սրբութեամբ եւ ստուգութեամբ Աստուծոյ, եւ ոչ մարմնեղէն իմաստութեամբ, այլ շնորհօքն Աստուծոյ շրջեցաք յաշխարհի, բայց առաւել եւս առ ձեզ։