Խօսեաց ընդ որդիսն Իսրայելի եւ ասասցես. Մարդ ոք մարդ որ լինիցի անսուրբ յոգի մարդոյ, եւ կամ թէ ի հեռի ճանապարհի ոք իցէ ի ձէնջ յազգս ձեր, արասցէ զզատիկն Տեառն.
Եւ մարդ ոք որ սուրբ իցէ, եւ ի հեռաւոր ճանապարհի ոչ իցէ, եւ հեղգասցի առնել զզատիկն, սատակեսցի անձն այն ի ժողովրդենէ իւրմէ, զի զպատարագն Տեառն ոչ մատոյց ի ժամանակի իւրում. զմեղս իւր ընկալցի մարդն այն։
իսկ ո՛րչափ սաստիկ պատժոց արժանի համարիցիք զայն, որ զՈրդին Աստուծոյ առ ոտն եհար. եւ զարիւն նորոյ ուխտին խառնակ համարեցաւ որով սրբեցաւն, եւ զՀոգին շնորհաց թշնամանեաց։