29 Այլ զխիղճ մտացն ասեմ՝ ոչ զիւրն, այլ զընկերին. իսկ ընդէ՞ր բնաւ ազատութիւնս իմ դատիցի յայլոյ խղճէ մտաց։
Հոգի Տեառն ի վերայ իմ, վասն որոյ եւ օծ իսկ զիս, աւետարանել աղքատաց առաքեաց զիս, բժշկել զբեկեալս սրտիւ,
Առանց գայթակղութիւն դնելոյ Հրէից եւ հեթանոսաց լինիցիք եւ եկեղեցւոյն Աստուծոյ։
Ո՞չ ապաքէն ազատ եմ, ո՞չ ապաքէն առաքեալ եմ, ո՞չ ապաքէն զՏէր մեր Յիսուս Քրիստոս աչօք իմովք՝՝ տեսի, ո՞չ ապաքէն գործ իմ դուք էք ի Տէր։
Քանզի ազատ էի յամենայնէ, եւ ամենեցուն զանձն ի ծառայութեան կացուցի, զի զբազումս շահեցայց։
Քանզի խորհիմք զբարիս ոչ միայն առաջի Տեառն, այլ եւ առաջի մարդկան։
Յամենայն իրաց չարաց ի բաց կացէք։