11 Այլ այն ամենայն օրինակաւ անցանէր ընդ նոսա. բայց գրեցաւ վասն մերոյ խրատու, յորս վախճան յաւիտեանցն եհաս։
Եւ արբուցին եւ յայնմ գիշերի գինի հօրն իւրեանց, եւ եմուտ կրտսերն եւ ննջեաց ընդ հօրն իւրում. եւ ոչ գիտէր ի ննջելն նորա եւ ի յառնել։
Ոյք պահեն զուխտս նորա, յիշեն զպատուիրանս նորա եւ առնեն զնա։
Եւ եղիցես հեծեծելի եւ եղկելի, ծաղր եւ երեւոյթ ի մէջ ազգացն որ շուրջ զքեւ իցեն, յառնել ինձ ի քեզ դատաստանս բարկութեամբ եւ սրտմտութեամբ եւ վրէժխնդրութեամբ ցասման. ես Տէր խօսեցայ։
եւ թշնամին որ վարեաց զայն՝ Սատանայ է, եւ հունձքն կատարած աշխարհիս է, եւ հնձողքն հրեշտակք են։
Որպէս ժողովի որոմնն եւ ի հուր այրի, այնպէս եղիցի ի կատարածի աշխարհիս։
Եւ զայս գիտասջիք վասն ժամանակիս, զի արդ ժամ իսկ է մեզ ի քնոյ զարթնուլ. զի այժմ մերձ է մեզ փրկութիւն քան յորժամ հաւատացաքն.
գիշերն մերժեցաւ եւ տիւն մերձեցաւ. ի բաց արասցուք այսուհետեւ զգործսն խաւարի, եւ զգեցցուք զզէնն լուսոյ։
Բայց որ ինչ գրեցաւն՝ ի մեր վարդապետութիւն գրեցաւ, զի համբերութեամբ եւ մխիթարութեամբ գրոց զյոյսն ընկալցուք։
Արդ զի գրեցաւն ոչ թէ վասն նորա միայն թէ համարեցաւ նմա.
Եւ այն՝ օրինակաւ լինէր վասն մեր, զի մի՛ լիցուք ցանկացողք չարեաց, որպէս նոքայն ցանկացան։
Բայց զայս ասեմ, եղբարք, եթէ ժամանակս կարճեալ է այսուհետեւ. զի՝՝ որ ունիցին կանայս՝ որպէս թէ չունիցին,
Ո՞չ ապաքէն վասն մեր ասէ, քանզի վասն մեր գրեցաւ. զի յուսով պարտի որ սերմանէն՝ սերմանել, եւ որ կասուն՝ յուսով վայելել։
որ է առակ օրինակի. զի այս ինքն են երկու կտակարանք, մի՝ ի լեռնէ Սինեայ ի ծառայութիւն ծնեալ, որ է Հագար.
Հեզութիւն ձեր յայտնի լիցի ամենայն մարդկան. Տէր մերձ է։
եւ մի՛ թողցուք զժողովս միմեանց, որպէս եւ սովոր են ոմանք. այլ մխիթարեսցուք, եւ այնչափ եւս առաւել՝ որչափ տեսանիցէք զօրն մերձեալ։
Զի փոքր մեւս եւս քան որչափ որ գալոցն իցէ՝ եկեսցէ, եւ ոչ յամեսցէ։
Որդեակք, յետին ժամանակ է, եւ որպէս լուարուք եթէ Նեռն գալոց է, եւ արդէն իսկ նեռինք բազումք եկեալ են, որով մարթեմք իմանալ եթէ յետին ժամանակ է։