ԱՌ ԿՈՐՆԹԱՑԻՍ ԱՌԱՋԻՆ ԹՈՒՂԹ 1:12 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
12 Եւ արդ ասեմ իսկ, եթէ իւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ ասէ. Ես Պաւղոսեան եմ, եւ մեւսն եթէ՝ Ես Ապողոսեան, եւ մեւսն եթէ՝ Ես Կեփայեան. եւ մեւսն եթէ՝ Ես Քրիստոսեան։
Զայս, եղբարք, առակեցի յանձն իմ եւ յԱպողոս վասն ձեր. զի ի մէնջ ուսջիք մի՛ ինչ առաւել քան զգրեալսն իմանալ, զի մի՛ այր քան զընկեր հպարտանայցէք ի վերայ ընկերին։
Ըստ իւրաքանչիւր երեսաց դիտեսջիք՝՝. եթէ ոք վստահ յանձն իցէ Քրիստոսի լինել՝՝, զայս խորհեսցի դարձեալ ի միտս իւր, թէ որպէս նայն Քրիստոսի է, նոյնպէս եւ մեք։
իբրեւ գիտացին զշնորհսն որ տուեալ էին ինձ, Յակովբոս եւ Կեփաս եւ Յովհաննէս որ կարծեալ սիւնքն էին, ձեռն ետուն հաւանութեան ինձ եւ Բառնաբայ. զի մեք՝ ի հեթանոսս, եւ նոքա՝ ի թլփատութեանն.
Բայց զայս ասեմ. Զկտակն յառաջագոյն հաստատեալ յԱստուծոյ ի Քրիստոս, օրէնքն որ յետ չորեքարեւր եւ երեսուն ամի եդան, ոչ կարեն խախտել առ ի խափանելոյ զաւետիսն։