Եւ ծանեայ, Տէր, եթէ դու ես որ քննես զսիրտս, զարդարութիւն սիրես. եւ մեք պարզ սրտիւք յօժարամիտք եղեաք յայսմ յամենայնի. եւ արդ զժողովուրդս քո որ գտաւ աստ՝ տեսի ուրախութեամբ լի, եղեալ առ քեզ յօժարամիտ։
Եւ ամենեքեան որ շուրջ էին զնոքօք՝ օգնէին եւ զօրացուցանէին զձեռս նոցա՝ տալով արծաթ եւ ոսկի եւ զկահ եւ զանասուն, եւ ընծայիւք եւ պատարագօք լցուցանէին զնոսա՝՝։
Եւ ամենայն այր եւ կին, որոց յօժարէին միտք իւրեանց, մտանէին գործել զամենայն գործն զոր պատուիրեաց Տէր գործել ի ձեռն Մովսիսի. բերէին որդիքն Իսրայելի զնուէրսն Տեառն։