Եւ ծանեայ, Տէր, եթէ դու ես որ քննես զսիրտս, զարդարութիւն սիրես. եւ մեք պարզ սրտիւք յօժարամիտք եղեաք յայսմ յամենայնի. եւ արդ զժողովուրդս քո որ գտաւ աստ՝ տեսի ուրախութեամբ լի, եղեալ առ քեզ յօժարամիտ։
Եւ ասէ ցնա Ազարիաս քահանայ՝ իշխան ի տանէն Սադովկայ. Յորմէ հետէ սկսան զպտուղսդ բերել ի տուն Տեառն, կերաք եւ արբաք եւ թողաք զմնացորդսդ. վասն զի Տէր օրհնեաց զժողովուրդդ իւր, եւ մնաց եւս յոլովութիւնդ այդ։