14 Ո՞ եմ ես, եւ ո՞ է ժողովուրդ քո, զի կարացաք յօժարամիտ լինել քեզ յայսմ ամենայնի. վասն զի քո է ամենայն ինչ, եւ ի քոյոցդ տուաք քեզ։
Եւ վէմս զոր կանգնեցի արձան՝ եղիցի ինձ Տուն Աստուծոյ. եւ յամենայնէ զոր տացես ինձ՝ տաց քեզ տասանորդս։
Չեմ բաւական ամենայն արդարութեանն եւ ճշմարտութեանն զոր արարեր ընդ ծառայի քում. զի ցուպ ի ձեռն անցի ընդ այս Յորդանան, եւ արդ աւասիկ եղէ յերկուս բանակս։
Եւ եմուտ արքայ Դաւիթ եւ նստաւ առաջի Տեառն, եւ ասէ. Ո՞վ եմ ես, Տէր իմ Տէր, եւ ո՞ տուն իմ, զի սիրեցեր զիս մինչեւ ցայդ վայր.
Եւ եկն արքայ Դաւիթ, նստաւ առաջի Տեառն եւ ասէ. Ո՞վ եմ ես, Տէր Աստուած, եւ կամ զի՞նչ տուն իմ, զի սիրեցեր զիս մինչեւ յաւիտեան.
Եւ արդ, Տէր, գոհանամք զքէն, եւ օրհնեմք զանուն պարծանացդ քոց։
Քանզի պանդուխտք եմք մեք առաջի քո եւ նժդեհք՝ որպէս ամենայն հարք մեր. իբրեւ զստուեր են աւուրք մեր ի վերայ երկրի, եւ ոչ գոն մեր մնացուածք ինչ։
Տէր Աստուած մեր, ամենայն բազմութիւնս այս զոր պատրաստեցի շինել զտուն անուան սրբութեան քո, է ի ձեռանէ քումմէ, եւ քո է ամենայն ինչ։
Եւ զուարճացաւ ժողուվուրդն յաղագս յառաջամիտ լինելոյն. վասն զի լի սրտիւ եղեն յառաջամիտք Տեառն. եւ Դաւիթ արքայ ուրախ եղեւ մեծապէս։
Եւ տունս զոր ես շինեմ՝ մեծ է. վասն զի մեծ է Աստուած մեր քան զամենայն աստուածս.
Հաւատացի զոր եւ խօսեցայ, եւ ես խոնարհ եղէ յոյժ։
Եւ ասէ Մովսէս ցԱստուած. Ո՞վ եմ ես զի երթայցեմ առ փարաւոն արքայ Եգիպտացւոց՝՝, եւ հանիցեմ զորդիսն Իսրայելի յերկրէն Եգիպտացւոց։
Իմ է արծաթ եւ իմ է ոսկի, ասէ Տէր ամենակալ։
Զի ի նմանէ եւ նովաւ եւ ի նոյն ամենայն. նմա փառք յաւիտեանս։ Ամէն։
Ըստ իւրաքանչիւր միաշաբաթուցն իւրաքանչիւր ոք ի ձէնջ անձին իւրում գանձեսցէ՝ որ ինչ՝՝ եւ յաջողեսցի։
իբր ոչ եթէ անձամբ բաւական եմք խորհել ինչ իբրեւ ի մէնջ. այլ բաւականութիւնն մեր յԱստուծոյ է.
Եւ արասցես տօն եւթներորդաց Տեառն Աստուծոյ քում, որչափ կարող իցէ ձեռն քո ըստ ինչին զոր տացէ քեզ՝՝ որպէս զիարդ օրհնեսցէ զքեզ Տէր Աստուած քո.
իւրաքանչիւր ըստ կարի ձեռաց իւրոց ըստ օրհնութեան Տեառն Աստուծոյ քո զոր ետ քեզ։
Զի Աստուած է որ յաջողէ ի ձեզ զկամելն եւ զառնելն վասն հաճութեան։
զի ամենայն տուրք բարիք եւ ամենայն պարգեւք կատարեալք ի վերուստ են իջեալ առ ի Հօրէն լուսոյ, յորում չիք փոփոխումն եւ կամ շրջելոյ ստուեր։
անկանէին քսան եւ չորք երիցունքն առաջի նստելոյն յաթոռն, եւ երկիր պագանէին Կենդանւոյն յաւիտեանս յաւիտենից. եւ դնէին զպսակս իւրեանց առաջի աթոռոյն եւ ասէին.