Եւ ասէ Դաւիթ ցՈռնա. Տուր ինձ զտեղիդ քո զայդ զկալդ, եւ շինեցից այդր սեղան Տեառն, արծաթոյ որքան արժիցէ՝ տացես ինձ զդա. եւ դադարեսցեն հարուածքն ի ժողովրդենէն։
Եւ եղեւ ընդ ամբառնալ բոցոյն ի վերուստ ի սեղանոյն յերկինս՝ ամբարձաւ հրեշտակն Տեառն բոցով սեղանոյն, եւ Մանովէ եւ կին նորա հայէին. եւ անկան ի վերայ երեսաց իւրեանց յերկիր։