ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԱՌԱՋԻՆ 21:13 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
13 Եւ ասէ Դաւիթ ցԳադ. Նեղութիւն է ինձ յոյժ երեքեան այդոքիկ՝՝. բայց անկայց ի ձեռս Տեառն, վասն զի բազում են գթութիւնք նորա յոյժ, եւ ի ձեռս մարդկան մի՛ անկայց։
եթէ ասեմք՝ եթէ մտցուք ի քաղաք, սով է ի քաղաքին, եւ մեռանիմք անդ. եւ եթէ աստէն նստիցիմք, սակայն մեռանիմք. եւ արդ եկայք դիմեսցուք ի բանակն Ասորւոց. եթէ ապրեցուսցեն զմեզ, կեցցուք, եւ եթէ սպանցեն զմեզ, մեռցուք։
Եւ էր անդ մարգարէ Տեառն, Ովդեդ անուն նորա. ել նա ընդ առաջ զօրուն եկելոյ ի Սամարիա, եւ ասէ ցնոսա. Ահա բարկութիւն Տեառն Աստուծոյ հարցն ձերոց եղեւ ի վերայ Յուդայ, եւ մատնեաց զնոսա ի ձեռս ձեր, եւ կոտորեցէք զնոսա բարկութեամբ, եւ մինչեւ յերկինս ժամանեաց։
Ես բարկացեալ էի ի վերայ ժողովրդեան իմոյ, զի պղծեցին՝՝ զժառանգութիւն իմ. ես մատնեցի զնոսա ի ձեռս քո, եւ դու ոչ արարեր ի վերայ նոցա ողորմութիւն. ծանրացուցեր զլուծ ծերոց յոյժ.
թողցէ ամպարիշտն զճանապարհս իւր, եւ այր անօրէն զխորհուրդս իւր. եւ դարձցի առ Տէր եւ գտցէ զողորմութիւն՝՝. եւ առ Աստուած մեր՝ զի բազմապատիկ թողցէ զանօրէնութիւնս ձեր։
Եւ արդ դարձ յերկնից՝ եւ տես ի տաճարէ սրբոյ քումմէ եւ ի փառաց քոց. ո՞ւր է նախանձ քո եւ զօրութիւն. ո՞ւր է՝՝ բազում ողորմութիւն գթութեան քո, որով ներէիրն մեզ՝՝։
Զողորմութիւնս Տեառն յիշեցից, զքաջութիւն Տեառն յուշ արարից, յամենայնի՝՝ զոր հատուցանէ մեզ Տէր Տէր դատաւոր բարերար տանն Իսրայելի, որ ածէ ի վերայ մեր՝՝ ըստ ողորմութեան իւրում եւ ըստ բազում արդարութեան իւրոյ։
եւ եկաց յաղօթս առ Տէր Աստուած, եւ ասէ. Ո՛վ Տէր, ո՞չ այս այն բանք են իմ մինչ էի անդէն յերկրին իմում. վասն այնորիկ աճապարեցի փախչել ի Թարսիս, զի գիտէի թէ ողորմած ես դու եւ գթած, երկայնամիտ եւ բազումողորմ, եւ զղջանաս ի վերայ չարեաց։
Ո՞վ է Աստուած իբրեւ զքեզ որ բառնայ զանօրէնութիւնս, եւ զանց առնէ զանիրաւութեամբք մնացորդաց երկրի ժառանգութեան իւրոյ, եւ ոչ ունի ի վկայութիւն՝՝ զբարկութիւն իւր, զի կամեցող ողորմութեան է։
Տէր, զլուր քո լուայ եւ երկեայ. Տէր, հայեցայ ի գործս քո եւ զարհուրեցայ. ի մէջ երկուց գազանաց ծանիցիս, ի մերձենալ ամացն յայտնեսցիս, ի հասանել ժամանակին երեւեսցիս. ի խռովել անձին իմոյ՝՝ ի բարկութեան զողորմութիւնս յիշեսցես։