Եւ ուրախ եղեւ ամենայն Յուդա վասն երդմանն, զի յամենայն սրտից իւրեանց երդուան, եւ ամենայն կամօք խնդրեցին զնա. եւ գտաւ նոցա եւ հանգոյց զնոսա Տէր շուրջանակի։
Ոչ ի ծածուկ ինչ խօսեցայ՝ եւ ոչ ի տեղւոջ խաւարին երկրի. չասացի ցզաւակն Յակոբայ թէ՝ Սնոտիս խնդրեսջիք. ես եմ՝՝, ես եմ Տէր որ խօսիմ զարդարութիւն՝ եւ պատմեմ զճշմարտութիւն։