ՄՆԱՑՈՐԴԱՑ ԱՌԱՋԻՆ 11:22 - Գրաբար Աստվածաշունչ (1895)
22 Եւ Բանեա որդի Յովիդայեայ, որդի առն զօրաւորի. բազում էին գործք նորա ի Կաբեսեղայ. նա եհար զերկուս որդիսն Արիել Բանեայ՝՝. եւ նա էջ եւ եհար զառեւծն ի մէջ գբին յաւուր ձեան։
Սաւուղ եւ Յովնաթան սիրելիք եւ գեղեցիկք եւ վայելուչք, չմեկնեալք ի կենդանութեան իւրեանց, եւ ոչ մեկնեցան ի մահուան իւրեանց. թեթեւագոյնք քան զարծուիս, զօրացան առաւել քան զառիւծունս։
Եւ էջ Սադովկ քահանայ եւ Նաթան մարգարէ եւ Բանեա որդի Յովիդայեայ, եւ Քերեթին եւ Ոփելեթին. եւ հեծուցին զՍողոմոն ի ջորւոջն արքայի Դաւթի, եւ տարան զնա ի Գեհոն։
Եւ չոգաւ Բանեա որդի Յովիդայեայ առ Յովաբ՝՝ ի խորանն Տեառն, եւ ասէ ցնա. Այսպէս ասէ արքայ. Ել այտի։ Եւ ասէ Յովաբ. Չելանեմ, քանզի աստէն մեռանիմ։ Եւ դարձաւ Բանեա որդի Յովիդայեայ՝՝, եւ խօսեցաւ ընդ արքայի եւ ասէ. Զայս ինչ խօսեցաւ Յովաբ, եւ զայս ինչ ետ պատասխանի։
Եւ ի Գադայ որոշեցան առ Դաւիթ, եւ յանապատէն՝՝ զօրաւորք ուժով, արք որք հարկանէին պատերազմ, առեալ վահանս եւ աշտեայս, եւ դէմք նոցա իբրեւ զդէմս առիւծու, եւ թեթեւագոյնք ոտիւք իբրեւ զայծեմունս ի վերայ լերանց արագութեամբ։