تیتوسَ دِئن فقد اَمی دیلتسلأیی و خوشألییَ بأعیث نوبوسته، بلکی او یأرستنٚم کی اون جٚه شومأن بیأفته بو اَمٚرَه خوشألَ کوده. چونکی اون وأگویا بوکود کی شومأن چی ذوق و شوقٚ اَمرأ می رأفأ ایسأبید. و بوگفت کی جٚه او ایتفأق چندر غورصهدأر بوبوستید، و اَنکی چندر اَمٚرَه دوس دأریدی و اَمٚرَه وفادأر ایسید. اَ خٚوٚرأنٚ ایشتأوٚستٚنٚ اَمرأ، می خوشألی ویشترَ بوسته.