موکأشفه 22:11 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹¹ وَئل شرورِ آدم، خو شرارتَ دُمباله بِده و فاسدِ آدم، هُطو خو فسادَ دُمبالَ کونه؛ صالح آدم اونچی کی دُرُستِ دُمباله بِده و مُقدّس آدم، هُطو مُقدّس بمانه.»

Gilaki New Testament

¹¹ وختی او زمأت فأرٚسٚه، نأجورٚ آدمأن ایوأردِه خوشأنٚ نأجور کأرأنَ جٚه سٚر گیرده و فأسید آدمأن ایوأردِه فأسیدتر بٚده، ولی خورومٚ آدمأن، ویشتر خوروم بٚده و پأکٚ آدمأن، ویشتر پأک بٚده.»

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

¹¹ بدأ شرور آدم خوشه شرارته دومباله بدئه و فاسید آدم هوطؤ خوشه فساده دومبالأکونه؛ صالح آدم او چیِ کی درسته دومباله بدئه و مقدس آدم هوطؤ مقدس بیسه.»

موکأشفه 22:11 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

متّی 15:14

اوشانَ وا بدید. اوشان کورِ رانمائید. اَگه کوری ایتا دیگر کورِ دسَ بیگیره هر دوتا چاه میان دکفیدی»

متّی 21:19

راه سر، ایتا اَنجیل دار بیده و اونِ سمت بُشو، ولی بیده کی جغیر وَلگ هیچّی اَن وَأنجِه. پس عیسی دارَ بگفت: «نبه کی دِه هرگس باری تی جا به عمل بایه!» هو دَم دار، خُشکَ بوست.

متّی 25:10

ولی زماتی کی اوشان روغن هِئِن ره بُشوبید، دولید فارسه و باکره ئانی کی آماده بید، دولیدِ مرا عروسی جشن ره بدرون بُشوئید و در دوَسته بُبوست.

متّی 5:45

تا شیمی پئرِ ره کی آسمان درون ایسا، زاکان بیبید. چونکی اون خو آفتاوَ بدِ آدمان و خُبِ آدمانِ سر فتاوانه و خو وارشَ صالحان و بدکارانِ سر وارانه.

متّی 5:6

خوشا به حالِ اوشانی کی تشنه و ویشتایِ عیدالتید، چونکی اوشان سِئر خوائید بوستن.

یوحنا 8:21

بازون عیسی ایوار ده اوشانَ بگفت: «من شم و شُمان می دُمبال گردیدی، ولی شیمی گُناه درون خوائید مَردن. اویا کی من شم، شُمان نتانید بائید.»

افسسیان 5:27

تا کلیسایَ اُ شکوه امرا کی دَرِه، خو ورجه باوره، بدونِ هی لک و چین و چروک یا دیگر نقصان، تا کلیسا مُقدّس و بی عیب بِبه.

کولسیان 1:22

هسّا اون بواسطه ی خو مرگ، خودشِ جسمانی تن درون شمرأ آشتی بدَه، تا شمرأ مُقدس و بی عیب و بدونِ هی سرکوفتی، خُدا حضور باوره.

دوم تیموتائوس 3:13

ولی شرورِ آدمان و قاب بازان بَدی درون بَدتر خوائید بوستن؛ گول زنیدی و گول خوریدی.

یهودا 1:24

هسّا اونِ ره کی تانه شمرأ کَفتن جا حفظ بُکونه و خو جلالِ حضور درون بی‌عیب و پیله شادی جا پُر، حاضرَ کونه،

موکأشفه 16:21

و پیله تگرگی کی هرتا دور و بَرِ پنجاه کيلو، وَزن داشتی آسمانِ جا آدمانِ سر بوارست؛ آدمان خُدایَ تگرگِ بَلا واسی لعنت بکودید، چونکی اَ بَلا خَیلی سخت بو.

موکأشفه 22:3

و دِه هی لعنتی اویا دینه. بلکی خُدا تخت و برّه تخت اونِ درون مانه و اونِ خادمان، اونَ پرستش کونیدی.