موکأشفه 10:1 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

¹ بازین بيدِم ايتا دِه زوردارِ فیریشته آسمان جا بيجير آموندره. اُ فیرشته ایتا اَبرِ درون واپخته و ایتا رنگين كمان اونِ سر جور و اونِ دیم آفتاو مانستن بو و اونِ لنگان، آتشِ ستون ئانِ مانستن.

Gilaki New Testament

¹ بأزون ایتأ دِه پور قودرتٚ فٚرٚشته‌یَ بیدِم کی آسمأنٚ جَا اَمؤیی بیجیر. اونی دؤرٚورَ اَبر بیگیفته دأشتی و اونی سٚرٚ جؤر ایتأ رنگین کمأن نٚهأ بو. اونی دیمٚم خورشیدٚ مأنستَن شبق زِئی و اونی پأیأن آتشٚ سوتونأنٚ مأنستَن بو.

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

¹ بأزین بدئم یکته د زوردار فریشته آسمؤن أجی جیر أمأدره. او فریشته یکته أبر مئن دپیته بو و یکته یالمند اون سر جؤر هنّأبو و اون دیم أفتؤ مورسؤن بو و اون لنگؤن، آتش سیتین مورسؤن.

موکأشفه 10:1 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

متّی 17:2

اویا، اوشانِ جُلُو ، عیسی دیم وگردست: اونِ دیم، آفتاوِ مانستن سوسو کودی و اونِ رَخت سیفیدی جا برق زئی.

لوقا 21:27

هو موقع انسان پسرَ خوائید دِئن کی ابر درون پیله قوّت و جلال مرا اَیه.

اعمالٚ رسولأن 26:13

اَی پادشاه، زواله موقع، راه درون ایتا نور، آفتاو نور جا نورانی تر آسمانِ جا، من و می همرائان دور فتاوست.

موکأشفه 1:7

بیدینید، اون، اَبرانِ اَمرا اَيه هر چومی اونَ دینه، حتّی اوشانی كی اونَ نیزه بِزه ئید؛ و تمانِ زمینِ طایفه ئان، اونِ واسی شیون خوائيد کودَن. راس راسی کی اَطو به. آمين.

موکأشفه 18:1

بعدِ اون بیدِم، ایتا دِه فیریشته آسمانِ جا بيجير اَموئندره کی ایتا پیله اقتدار داشتی و زمين اونِ جلال امرا نورانی بُبوست.

موکأشفه 18:21

بازون ایتا زوردارِ فیریشته، ایتا سنگ، کی ایتا پیله آسیابِ سنگِ مانستن بو اوساد و اونَ دريا درون تَوَده و بگفت: «بابِل، اُ پیله شار، اَطویی کُشت و کُشتاره مَرا، فُگورده، و دِه هی نيشانی اونِ جا پیدا نیبه.

موکأشفه 20:1

بازین، بیدم ایتا فیریشته آسمانِ جا بيجير آموندره، و هاویه چاهِ کلید اونِ اَمرایه، و ايتا پيله زنجير خو دَسِ درون دَره.

موکأشفه 4:3

و اونکی نیشته بو سر و شکل، یشم و عقیقِ مانستی و اُ تخت دور تا دور ایتا رنگين کمان بو، کی زُمّردَ مانستی.

موکأشفه 5:2

و ایتا قوی فیریشته‌ بيدم كی بُلند صدا امرا اعلام کودی: «كيه كی قابیل ببِه طومارَ واکونه و اونِ مُهرئانَ بشکنه؟»

موکأشفه 8:13

بازون فندرستم، و بيشتاوستم کی ایتا عقاب آسمانِ میان هُطوکی پَرواز کودن دُبو، پیله اوخانِ مرا فرياد زِئی: «وای، وای، وای زمينِ مردومِ سر، چونکی هیچی نمانسته اُ سه تا فیریشته شيپوران به صدا دَر بایه.»