لوقا 23:4 - کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش رشت و غرب گیلان

⁴ بازون پیلاتُس کاهنان سران و خلقَ بگفت: «هی خطائی اَنِ محکوم کودن ره نیافتم.»

کیتاب مقدّس به گیلکی (رشتی)

⁴ پیلاطس رو بوکوده، پیله کاهنأن و مردومَ بوگفته: «خأب، اَن کی جرمی نی‌یه کی بخوأییم اَ مردأکَ اونٚ وأسی محاکمه بوکونیم!»

Gilaki New Testament

⁴ پیلاتُس پیله کأهینأن و جِمئیت ور وأگردسته و بوگفته: «خُب، اَنکی جورم نییٚه!»

کتاب مقدس به زبان گیلکی - گویش شرقی

⁴ بازین پیلاتُس کاهینون سرؤن و جماعت بوته: «هیچ جرمی ایی مَردکه محکوم گودَن به نیاتم.»

لوقا 23:4 ပူးပေါင်းရင်းမြစ်များ

متّی 27:19

هو موقع کی پیلاتُس داوری تخت سر نیشته بو، اونِ زنای ایتا پیغام اونِ ره روانه کود، بینیویشته بو کی: «اَ صالح مرداک مرا کار نوا داشتن، چونکی ایمرو ایتا خواب اونِ باره بیدِم کی مَرا خَیلی اذیت بُکود.»

مَرقُس 15:14

پیلاتُس اوشان جا واورسه: «چره؟ چی بدی بُکوده دَره؟» ولی اوشان، بُلندتر فریاد بزه ئید: «اونَ مصلوبَ کون!»

لوقا 23:22

پیلاتُس سِیّوم بار اوشانِ بگفت: «چره؟ چی بدی بُکوده؟ من هی خطائی اون جا نیافتم کی سزاوار مردن ببه. پس اونَ شَلاق زَنم و سَرا دئم.»

یوحنا 18:38

پیلاتُس واورسه: «حئیقت چیسه؟» وقتی اَنه بگفت، ایوارده بیرون بُشو و یهودیان بگفت: «من هی دلیلی اون محکوم کودن ره پیدا نُکودم.

اعمالٚ رسولأن 25:25

ولی مَن بفهمستم کی اون کاری نُکوده کی اونِ سزا مَردن ببه و چونکی اون خودش بخواسته کی امپراطور محکمه درون بشه، پس منم تصمیم بیگیفتم اونَ روانه کونم.

اعمالٚ رسولأن 3:13

ابراهیم خُدا و اسحاق خُدا و یعقوب خُدا، اَمی پئرانِ خُدا، خو خیدمتگزار عیسیَ جلال بدَه، هون کی شُمان اونَ تسلیم بُکودید و فرماندار پیلاتُس جُلُو اونَ حَشا بُکودید، هرچن کی پیلاتُسِ تصمیم اَن بو کی اونَ آزادَ کونه.

عبرأنیأن 7:26

چونکی راس راسی اَن بجا بو کی اَمان اَجور پیله کاهنی بدَریم، کی مقدّس، بی گُناه، بی عیب، گُناکاران جا سیوا، و جلال بیگیفتِه آسمانانِ جا بجور تَر بِبه.

۱پطرس 1:19

بلکی مسیحِ با ارزشِ خونِ امرا بیهه بُبوست، اُ بی‌عیب و بی لَکه برّه امرا.

۱پطرس 2:22

«اون هی گناهی نُکود، و هی حیله ای اونِ دَهنِ درون پیدا نُبوست.»

۱پطرس 3:18

چونکی مسیح ئَم ایوار گُنائان ره عذاب بکشه، یعنی اُ صالح، اوشانِ ره کی صالح نیئید، تا امرا خُدا ورجه باوره، اون، جسم درون بکوشته بُبوست، ولی روحِ درون زنده بُبوست،