8 اون دودلیله آدمِ، و هیّتا جه خو رائان درون ثُبات ناره.
8 اون دودِل ادم ایسه و خوشه تمام راهون میئن ثبات ندانه.
«چوم، تنِ چراغه. اَگه تی چوم سالم ببه، تمانِ تی تن روشنائی جا پُر خوائه بوستن.
«هیکّس دوتا اربابَ خیدمَت نتانه کودن، چونکی یا اینفرِ جا خَفت خوائه داشتن و اویتای دوست دَره، و یا اینفرَ میرایی دَره و اویتایَ پست ایشماره. شُمان نتانید هم خُدا بَنده بیبید، هم پول بَنده.»
اَجور آدمی گُمان نُکونه کی، خُداوند جا ایچی فیگیرِه،
خُدایَ نزدیکَ بید و اونَم شمرأ نزدیکَ به. اَی گُناهکاران شیمی دستانَ پاکا کونید و اَی شُمان کی دودیل ایسید، شیمی دیلانَ پاکا کونید.
اوشانِ چومان زِنا جا پُره کی گنا کودنِ جا سیرا نیبه. اوشان جوانانیَ کی سُست ایسید به دام تَوَدیدی. اوشانِ دیلان طمعِ درون ماهره! لعنتِ زاکانید!
اون، تمانِ خو نامهئانِ درون وقتی کی اَ چیانِ جا گب زَنه، نیویسه. اونِ نامههائانِ درون چیزهایی بینیویشته بُبوسته کی اوشانِ فهمستن سختِ و نادان و سُستِ آدمان، اونِ درون دَس بَریدی، هُطوکی دیگر مقدّسِ بینویشته ئانِ امرا اطو کونیدی، و اَن اوشانِ هلاکتِ باعث به.