27 و ابلیسَ فرصت فَندید.
27 شیطانَ رأ فأندید.
27 و ابلیسه مجال ندین.
ولی پِطرُس اونَ بگفت: «اَی حَنانیا، چره وَئَشتی شیطان تی دیلَ اوجور پُرَ کونه کی روح القدّسَ دوروغ بگی و ایپچه اُ زمین پولِ جا تِرِه بدَری؟
اَی عزیزان، هرگس خودتان انتقام نیگیرید، بلکی اونَ به خُدا غَضب واسپارید، چونکی تورات درون بينیویشته بُبوسته «خُداوند گه: ”انتقام میشينه؛ منم كی سزا خوائم دَئن“.»
خُدا اسحله یَ تمان و کمال دُکونید تا بتانید ابلیسِ حقه ئانِ جُلُو بأسید.
هر وضعِ درون، ایمانِ سپرَ اُسانید، تا اونِ امرا بتانید تمانِ اُ شریرِ، آتشی تیرئانَ دُکوشانید.
پس شُمان خُدا جا اطاعت بُکونید. ابلیسِ جُلُو بأسید و اون شیمی جا فرار کونه.
واخُب بیبید، شیمی حواس بمانه، شیمی دُشمند اِبلیس، ایتا شیرِ مانستن غُرّش کونه و هر طرف گرده و اینفرَ واموجه تا اونَ فَوَره.