11 छाबै म्हि न्होंग्याल पापि ग बिसि क्हिइ सेल् त्हुम्। लिउँइँ “ङइ गल्ति लना” बिसि च म्हिन् ह्रोंसन् दोषि ठर्दिम्।
“क्ल्हेइ च के लबै म्हिने बिइ, ‘ओ, केर आफेबै म्हि! क्हिइ पोंबै ताँउँइँलेन् ङइ क्हिए निसाफ लब्मुँ। ङए सैं सारो मुँ, ङइ थेंइ आथेंबै सैन् किंमुँ, धै प्लुइ आप्लुबै सैन् खैंम् बिब क्हिइ सेना।
दिलेया फरिसीमैं नेरो परमेश्वरए छ्वे लोमिंब्मैंइ बिस्याँ परमेश्वरजी ह्रोंस ङाँर खबै ल्हागिर बनेबै घ्याँ केर आफेब् ङ्हाँसि यूहन्नाउँइँले क्युर प्लुँसि बप्तिस्मा आकिंल।
“खीए फिर बिश्वास लब्मैं दोषि आठर्दि, दिलेया बिश्वास आलब्मैं बिस्याँ ओंसोंन् दोषि ठर्दिल् खाँइमुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरए घ्रिदे मुँबै च्हए फिर चमैंइ बिश्वास आलइँमुँ।
छान् तलेया पावल नेरो बारनाबासइ आङ्हिंन्ले बिइ, “परमेश्वरए ताँ धाँसे ओंसों क्हेमैं यहूदीमैंनेन् बिल् त्हुमल। दिलेया क्हेमैंइ चु ताँ थेल् आङिंसि खोंयोंन् बिलै आखाँबै छ्ह योंदा आङ्हाँमा तारे ङि अरू ह्रेंमैं ङाँर ह्याम्।
ङिए न्होंर्बै को-कोइ म्हिमैं चर ह्यासि स्योलिबै ताँमैं क्हेमैंलाइ लोमिंसि क्हेमैंए सैं ङ्हिरि लवासि दुःख पिंइ बिब ङिइ थेइमुँ। च म्हिमैं ङिंइ कुलब आङिं।
च्हौ बिल् खाँसि चइ छाबै प्ह्रिछ्या या प्ह्रिइ:
ठिमर्बै ताँ ठिम म्हाँदिब्मैंए ल्हागिर्न बिब ङिइ सेइमुँ। छतमा ताँन् ह्युलर्बै म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर निसाफर रामा खाबज्यै या तोइ पोंबै घ्याँ आरे।
छतसि च्युथिरि ताँमैं लाँछेंसि छ तइ छु तइ आबि प्रद् बिसि चमैंने बिद्, तलेबिस्याँ परमेश्वरए प्हसेमैं छ तब आङ्हें, छाबै ताँमैंइ म्हिए सैं मत्त्रे न्होंवाम्। छाबै ताँमैंइ तोइ फायदा आत।
छतसि चमैंए सुँर क्हा झोंल् त्हुम्, तलेबिस्याँ चमैंइ खेंमैंइ मुइ योंबै ल्हागिर म्हिमैंए धिं-धिंर होंसि स्योलिबै ताँमैं बिप्रसि चमैंए सैं भाँडिदिवाइमुँ। छाबै ताँमैं चमैंइ लोमिंल् आतमल।
झाइले परमेश्वरजी बिब् आङिंब्मैंइ बिबै ताँ नेरो यहूदीमैंए स्योंम्बै स्योलिबै कथामैंर चमैंए सैं आह्यारिगे।
तलेबिस्याँ क्ह्रोसंन्बै ताँ सेसेया ङ्योइ ह्रना-ह्नन् पाप लइ बिस्याँ पाप त्होमिंबै ल्हागिर तारे अरू ख्रो आरे।