14 छबिमा न्हाँग आतन् समा रूथ बोअजए प्हले ङाँर्न रोरिइ, दिलेया मिं म्रोंब् भन्दा ओंसों रूथ रेइ। तलेबिस्याँ “खलर च्हमिरि घ्रि मुँल!” बिबै ताँ खाबज्यै आसेरिगे बिसि बोअजइ ओंसोंन् बिल।
क्हेमैंए फिर न्होह्रों लब्मैंए न्होह्रों आलद्। म्हिमैंए उँइँरि तो छ्याँब तम् चन् लरिद्।
छतसि क्हिइ ठिक ठर्दिबै केलाइ अरूइ ठिक आरे बिल् आयोंरिगे।
क्हेमैंइ छ्ह थोमा यहूदी मुँले, अरू ह्रेंमैं मुँले, परमेश्वरए फिर बिश्वास लब्मैं मुँले, खाबलाज्यै या सैं नल् लबै के आलद्।
ङिइ परमेश्वरए उँइँर मत्त्रे आङिं, म्हिमैंए उँइँरै या ठिक के लम्।
ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले स्यो तद्।
बरु क्हेमैं येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंए उँइँर छ्याँबै छ्ह थोद्। म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ आछ्याँबै के लब्मैं बिसि क्हेमैंए बिरोधर पोंलेया क्हेमैंए छ्याँबै के चमैंइ म्रोंरिगे धै प्रभु येशू युबै त्हिंइर चमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेरिगे।
धबै बोअजइ “क्हिइ कुबै क्रमुँ तोद्,” बिमा चइ क्रमुँ तोइ, धै बोअजइ जौ टुब्योंदे क्ह्वेसि रूथलाइ नोल् पिंइ। झाइले रूथ सहरर एह्याइ।