14 चु ताँर ङ्योइ तो बिब् दि? परमेश्वरजी अनिया लइ बिब् वा? आङिं, कत्ति अनिया आलइमुँ! तलेबिस्याँ
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
याहवेहजी लबै तोन्दोंरि केमैं ठिक मुँ, धै ह्रोंसइ बनेबै तोन्दोंरि सैमैंलाइ म्हाँया लम्।
धै “याहवेह स्वाब मुँ; खी ङ रक्षा लमिंबै पारा ग, धै खीजी आछ्याँबै के खोंयोंइ आल!” बिसि बयन लब्मुँ।
च खसि च आधे लब्मैं सैवाब्मुँ, धै म्रों अरू म्हिमैंलाइन पिंवाब्मुँ।” चु ताँ थेसि म्हिमैंइ बिइ, “छाबम् खोंयोंइ आतरिगे!”
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी खाबलाज्यै आफेल।
दिलेया क्हिइ सैं सारो लसि परमेश्वर ङाँइ सैं एदा आङ्हाँ। छतसि परमेश्वरजी ठिक निसाफ लबै त्हिंइर क्हिइ अझै थेबै सजैं योंब्मुँ।
छ तस्याँ यहूदी तसि तो फायदा तइ दि? धै ज्युर चिनु लसि तो फायदा मुँ?
छतसि ङ्योइ तो बिल् त्हुम्? ठिमइ बिब् धोंले आप्रलैया अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंइ बिश्वास लबइले परमेश्वरजी चमैंलाइ खीए उँइँरि ठिक ठर्दिइ।
च लिउँइँ ख्रो पिंबै क्ल्ह्योइ छ बिब ङइ थेइ, “ओ ताँन् भन्दा थेबै शक्ति मुँबै याहवेह परमेश्वर, क्हिजी क्ह्रोंसेंन्बै ठिक निसाफ लमुँ।”