13 “याकूबलाइ म्हाँया लसि त्हाँइ, दिलेया एसावलाइ ङइ आखो बिसि,” परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
याकूबइ लेआ आखोब् म्रोंसि याहवेहजी चए कोख थोंमिंइ। दिलेया राहेल थरि तइ।
चइ धबै प्हसे नोसि म्हैल च्ह फिइ। “‘ङलाइ आखोइमुँ’ बिब याहवेहजी सेसि खीजी ङलाइ चु च्है या पिंइमुँ।” बिसि चइ बिइ। छतसि चइ म्हैल च्हए मिं शिमियोन थेंइ।
च्हलाइ तार आझोंबै आबाइ च्हलाइ हेल लम्, दिलेया च्हलाइ खोबै आबाइ छेनाले तार झोंम्।
“खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए आबा-आमाए म्हाँया ल्हें लमुँ, च ङए म्हि तल् आखाँ। छलेन खाबइ ङ भन्दा ह्रोंसए च्ह-चमिए म्हाँया ल्हें लमुँ च ङए म्हि तल् आखाँ।
क्हेमैंइ परमेश्वरए छ्वेर चु ताँ आखेइमुँ वा? ‘धिंए गारा झोंबै म्हिमैंइ केर आफे बिबै युँमान्, जगर्बै युँमा तइ।
“ङए लिलि खब्मैंइ ह्रोंसए आबा, आमा, प्ह्रेंस्यो, प्हसेमैं, अलि-अङाँमैं नेरो ह्रोंसए ज्यु या तो धोंइ आङ्हाँ बिस्याँ च ङए चेला तल् आखाँ।
ह्रोंसए ज्यु म्हाँया लब्मैंला ज्यु नास तयाब्मुँ। दिलेया परमेश्वरए केए ल्हागिरि सिलन् त्हुलेया तो धोंइ आङ्हाँन्ले प्रब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।