7 छतसि ओंसोंबै बानिए लिलि प्रब्मैं परमेश्वरए शत्तुर ग, तलेबिस्याँ चमैंइ ठिमर्बै ताँ आम्हाँदि, म्हाँदिलै या आखाँ।
आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ आछ्याँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।
चमैंए ओंसों आकुरद्, चमैंए पूजा आलद्, तलेबिस्याँ क्हेमैंए याहवेह परमेश्वर ङ ह्रिस लबै परमेश्वर ग। ङलाइ छेरब्मैंए पुस्ता सों, प्लि समा दण्ड पिंब्मुँ,
ओ प्हुरिए सन्तानमैं! क्हेमैंन् दुष्ट मुँसेरो खैले छ्याँबै ताँ पोंल् खाँमुँ? तलेबिस्याँ सैंर प्लिंबै ताँमैंन् सुँउँइँले पोंम्।
छतसि ठिमर प्ह्रिबै च्योंब भन्दा च्योंबै ताँ या आम्हाँदिसि अरूमैंने या ‘च ताँ ङिंल् आत्हु’ बिसि लोमिंबै म्हि स्वर्गए ग्याल्सरि च्योंब भन्दा च्योंब तब्मुँ। दिलेया ठिमर्बै ताँ ह्रोंसज्यै ङिंब धै अरूमैंने या ङिंल् त्हुम् बिसि लोमिंबै म्हि स्वर्गए ग्याल्सरि थेब तब्मुँ।
चु ह्युलर्बै म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ हेल् आल, दिलेया ङलाइमि हेल् लम्, तलेबिस्याँ चमैंइ लबै केमैं आछ्याँब मुँ बिसि ङइ बिमिंम्।
म्हिमैंइ परमेश्वरलाइ पिंल् त्हुबै मान आपिं, छतसि चमैंइ तो लदा ङ्हाँम् लरिगे बिसि पिवाइ।
आगुलाइ स्यारब, परमेश्वरलाइ आम्हाँदिब, खाबलाज्यै या म्हि आलब, थेब् प्हैंब, पाप केमैं लदै प्रब, आबा-आमाइ बिबै ताँ आङिंब,
येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसिन् मत्त्रे परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिम् बिस्याँ खीए ठिम केर आफेब तइ वा? कत्ति आत! बरु ङ्योइ खीए ठिम छेनाले म्हाँदिम्।
तलेबिस्याँ ङ्यो परमेश्वरए शत्तुर मुँमन् खीए च्ह येशू ख्रीष्ट सिमिंबइले परमेश्वरजी ङ्यो खीए म्हिमैं तल् पिंइमुँ बिस्याँ, खीए म्हिमैं तबइले झन् ख्रीष्टए कोजी ङ्योलाइ खैलेबिलेन् जोगेमिंब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङए सैं घ्रिइ परमेश्वरए ठिम म्हाँदिबर बेल्ले सैं तोंम्,
ङ्योए ओंसोंबै बानिइ बिब् ङिंसि आङिं, बरु परमेश्वरए पबित्र प्ल्हजी बिब् ङिंबइले ङ्योइ ठिमइ बिबै ठिक ताँमैं ङिंल् खाँरिगे बिसि परमेश्वरजी छ लइ।
पबित्र प्ल्ह आरेबै म्हिमैंइ परमेश्वरजी बिबै ताँ क्होल् आखाँ। च ताँ चमैंए ल्हागिर केर आफेबै ताँ धों तम्, तलेबिस्याँ पबित्र प्ल्हजी पिंबै ज्ञान-बुद्धिउँइँले मत्त्रे च ताँमैं क्होल् खाँम्।
छलेन ठिम आम्हाँदिबै अरू ह्रेंमैंए म्हाँजोर ङइ के लमा चमैंइ येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लरिगे बिसि ङ मोशाइ पिंबै ठिम आम्हाँदिबै म्हि धोंन् तइ। (दिलेया ङ परमेश्वरए ठिमए न्होंर टिसि ख्रीष्टजीन् बिबै ताँ ङिंम्।)
ओंसों क्हेमैंइ आछ्याँबै सैंले पापए केमैं लसि परमेश्वरउँइँले ह्रेंगो तयासि खीए शत्तुरमैं तल।
को-कोइइ “ह्रोंसन् च्योंब् तसि स्वर्गदूतमैंलाइ म्हाँदिल् त्हुम्,” बिम्। “ङिइ थेबै दर्शन म्रोंइ” बिसि प्हैंम्, चमैंइ खेंमैंए आछ्याँबै सैंइ तोन-तोर्न थेब् प्हैंम्। छतसि चमैंइ क्हेमैंइ योंल् त्हुबै इनाम योंल् आखाँन् आलरिगे।
अझै चमैंइ अरूलइ धोका पिंब, खैचिज्हिले पोंब, ह्रब् प्हैंब, परमेश्वरए सैं तोंन् लबै साटोर चमैं मोज-मज्जा लब् खोब।
“दिलेया चु त्हिंइ लिउँइँ, बिसि याहवहजी बिइमुँ। ङ इस्राएलए सन्तानमैंने छाबै बाछा फैब्मुँ: चमैंए सैंर ङए ठिम थेंमिंब्मुँ, धै चमैंए खोंर च ठिममैं प्ह्रिमिंब्मुँ। ङ चमैंए परमेश्वर तब्मुँ, धै चमैं ङए म्हिमैं तब्मुँ।
ओ ब्यभिचारिमैं, चु ह्युलर्बै आछ्याँबै सैए फिर क्हेमैंए सैं ह्यास्याँ क्हेमैं परमेश्वरए ताँ आङिंब्मैं तम् बिब क्हेमैंइ आसे वा? परमेश्वर आम्हाँदिब्मैंने प्रबै म्हिइ ह्रोंसलाइन परमेश्वरए शत्तुर लवाम्।
चमैंए सैं खोंयोंन् बिलै म्रिंस्योमैं ङाँइन तमुँ। आछ्याँबै केमैं लसि चमैं खोंयोंइ आम्रें, सैं फैल् आखाँब्मैंलाइ चमैंइ फस्ला फुस्लु लवाम्, छाबै केमैं लबर चमैं तालिम् योंबै म्हिमैं धोंन् तब् मुँ, छतसि चमैं सराप योंल् त्हुबै म्हिमैं ग।