9 ठिमइ बिबै ताँ आसेमा ङ सोगों मुँल, दिलेया ङइ ठमर्बै ताँ था सेबइले आछ्याँबै इच्छा भोंब तइ, ङ बिस्याँ सिल् त्हुइ।
तलेबिस्याँ ङए फिर ल्हें दुःख तइमुँ; ङइ लबै आछ्याँबै केमैंइ लमा ङ क्र ओलै आखाँन् तयाइमुँ; क्रप्हो भन्दा ल्हें दु:खमैं ङए फिर तबइले ङइ मि या छेन्ले आम्रों; छतसि ङए सैं बेल्ले च्योंयाइमुँ।
च फ्रेंसिइ खीने बिइ, “चु ताँन् ताँमैं ङइ लरिइमुँ। तारे तो लल् त्हुम्?”
दिलेया चइ आबाने बिइ, ‘च्हौ ल्हें बर्ष समा ङइ क्हिए केब्छैंइ धोंले के लइ। क्हिइ ल्हैदिबै के तो मुँलेना ङइ आल! आबिमल। दिलेया ङइ तो योंइ? सैं तोंल्ले थुमैंने स्योगैं चरिगे बिसि क्हिइ र-झज घ्रि या ङ आपिं।
चइ बिइ, “चु ताँमैंम् ङइ फ्रेंसि ओंनोंन् लइमुँ।”
ठिमइ बिब् धोंले प्रसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिल् म्हैब्मैंए बारेर मोशाइ छले प्ह्रिइमुँ, “ठिमइ बिब् धोंले प्रबै म्हि सोब्मुँ।”
छले छ्ह पिंबै ठिमइ ङलाइ सैवाइ।
तलेबिस्याँ पापइ ठिमर्बै ताँउँइँले मौका च्ह्यासि ठिमउँइँले ङलाइ लुसि सैवाइ।
छतसि ओ ङए अलि-अङाँमैं, सिबउँइँले धबै सोगों तबै ख्रीष्टए ज्युने घ्रिन् तसि परमेश्वरए सैंर मैंब् धोंले लल् खाँरिगे बिसि ख्रीष्ट सिब् धोंलेन् क्हेमैं या ठिमए लेखि सिइमुँ।
दिलेया तारे ङ्योलाइ फैथेंबै ठिमए लेखि ङ्यो सियाइमुँ। छतसि ङ्यो ठिमइ बिब् धोंले ओंसोंबै तरिकाले आङिं, परमेश्वरए प्ल्हजी लोमिंब् धोंले छारा तरिकाले सेवा लम्।
दिलेया ठिमइ “लोब आलद्” बिबइले ङए आछ्याँबै इच्छाइ मौका च्ह्यासि ङए सैंइ ल्हें खालर्बै लोब खल् पिंमल, तलेबिस्याँ ठिम आरेबै त्हेर आछ्याँबै केमैं ललेया ङइ आछ्याँबै के लइ बिसि ङइ आसेमल।
छतसि ओंसोंबै बानिए लिलि प्रब्मैं परमेश्वरए शत्तुर ग, तलेबिस्याँ चमैंइ ठिमर्बै ताँ आम्हाँदि, म्हाँदिलै या आखाँ।
तलेबिस्याँ ङ परमेश्वरए ल्हागिर सोरिगे बिसि ओंसोंबै ङइ म्हाँदिबै ठिमइ लमा ठिमए ल्हागिर ङ सिब् धोंन् तइमुँ।
दिलेया ठिमइ बिब् धोंले के लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै आशा लब्मैंइ सराप योंम्, तलेबिस्याँ “ठिमर प्ह्रिबै ताँन् ताँमैं छेनाले आम्हाँदिब्मैंइ सराप योंम्।” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।