24 ओहो, ङ खैबै ङ्हो आसबै म्हि! ङलाइ सैवाबै आछ्याँबै इच्छाए न्होंरउँइँले खाबइ ङ जोगेमिंब् ङ्हे?
तिंयाँ समा आफिबै म्हिमैंइ याहवेहए मिं थेब् लरिगे धै लिउँइँ खबै पुस्तामैंए ल्हागिर चु ताँ प्ह्रिसि थेंरिगे।
क्हिए ताँमैं ङइ छेनाले क्होदा ङ्हाँसि ङ क्यु पिब् धोंले सो हेंम्।
ङए फिर थेबै दुःख तइमुँ, दिलेया क्हिए ताँमैंइ ङए सैं तोंल् लइमुँ।
म्हयाबै क्यु धों ङ तप्ररिइमुँ; ह्रोंसए केब्छैंलाइ म्हैदु, तलेबिस्याँ क्हिए ताँमैं ङइ आम्लेइमुँ।
क्हिए ठिममैं क्होबर ङए खों खोंयोंन् बिलै क्यु पिब् धोंन् तम्।
तलेबिस्याँ क्हिए योइ प्रिंबै मे ङए ज्युर क्योयाइमुँ, धै ङ बेल्ले नइमुँ।
ङ क्रोसि तोइ लल् आखाँब् तइमुँ; म्हुँइँस ह्रोंसे ङ क्रो-क्रोइ ङए क्ह्ल्यो प्हाँइमुँ, धै ङए मिग्लिइ ङए क्रेगु या प्हाँइमुँ।
“परमेश्वरजी चलाइ पिवाइमुँ; छतसि चलाइ ल्हाबोसि क्हाद्, तलेबिस्याँ चलाइ जोगेब खाबै आरे।”
ङ्हाँदुमैंइ नेरो ल्होबै म्हि आरेब्मैंलाइ ग्वार ह्रिमा चइ जोगेमिंब्मुँ।
सिनुमैंने बालु ङलाइ थेंमिंइमुँ, छगोंर रोबै सैवाबै म्हिमैं धोंले ङ तइमुँ। क्हिजी खोंयोंइ चमैंलाइ आमैं, क्हिजी चमैंलाइ वास्ता आलल्ले पिवाइमुँ।
शोक लब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ परमेश्वरजी चमैंए सैं क्होल् लमिंब्मुँ।
फो ख्रेंबर कैं, क्यु पिबर क्यु म्हैब् धोंले परमेश्वर म्हैब्मैंइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ चमैंए सैंर मैंब योब्मुँ।
“याहवेह परमेश्वरए प्ल्ह ङए फिर मुँ, तलेबिस्याँ ङ्हाँदुमैंलाइ सैं तोंबै ताँ बिमिंबर खीजी ङलाइ त्हाँइमुँ। कैदिमैं झेलउँइँले तेमिंबर, धै कनमैं मि म्रोंल् लमिंबर। आगुइ क्र ओल् आपिंब्मैंलाइ रेमिंबर खीजी ङ कुल्मिंब् ग।
ङ्योइ पाप आलरिगे धै ङ्यो पापए न्होंर आटिरिगे बिसि परमेश्वरजी ङ्योए ओंसोंबै छ्ह येशू ख्रीष्टने बालु क्रूसर च्योवाइमुँ बिब ङ्योइ सेइमुँ।
तलेबिस्याँ ह्रोंसए आछ्याँबै बानिइ बिब् ङिंस्याँ क्हेमैं सिल् त्हुम्। दिलेया परमेश्वरए प्ल्हए भोंउँइँले क्हेमैंइ ह्रोंसए ओंसोंबै आछ्याँबै बानिमैं पिवास्याँ क्हेमैंए प्ल्ह सोब्मुँ।
तलेबिस्याँ ठिमइ ङइ लबै पापए निसाफ लसि सिबै दण्ड पिंलेया परमेश्वरए प्ल्हए शक्तिजी ङलाइ ख्रीष्ट येशूने घ्रिन् लसि छारा छ्ह पिंसि च दण्डउँइँले फ्रेमिंइमुँ।
सृष्टि मत्त्रे आङिं, ङ्योज्यै या दुःखए सो सेंसिन् परमेश्वरए घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ। परमेश्वरजी लिउँइँ पिंबै ताँन् आशिकए फुइ तोगोइन खीए पबित्र प्ल्ह ङ्योए ल्हागिर पिंइमुँ। छतमा खीजी ङ्योलाइ खीए च्ह-च्हमिमैं लमिंसि जोगेमिंब्मुँ बिसि ङ्योइ घ्याँ ङ्ह्योरिइमुँ।
छलेन ङ्योइ प्राथना खैले लल् त्हुम बिब ङ्योइ आसेबै त्हेर पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ ल्होमिंम्। ङ्योइ सो खुइले बिलै आह्रबै ताँफुँमैं क्होसि पबित्र प्ल्ह खीजीन् ङ्योए ल्हागिर परमेश्वरने प्राथना लमिंम्।
ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि क्हेमैं ज्युर चिनु लब् धोंन् तइ। दिलेया च ज्युर चिनु लब म्हिमैंइ लब आङिं, ख्रीष्टजी लबै सैंर्बै चिनु ग। ख्रीष्टजी च सैंर्बै चिनु लमा क्हेमैंए सैंर्बै आछ्याँबै सिमैं थोवाइ।
प्रभुजी ङलाइ ताँन् आछ्याँबै सैमैंउँइँले जोगेमिंब्मुँ। झाइले खीए स्वर्गर मुँबै ग्याल्सर बोब्मुँ। खीलाइ म्हिमैंइ खोंयोंइन् बिलै या थेबै मान लरिगे। आमेन, छान् तरिगे!
येशू ख्रीष्टजी ङ्योइ लबै ताँन् पापउँइँले जोगेमिंबर सै फोसि खामिंइ। छ्याँबै के लबै ह्रोंसए चोखो म्हिमैं तरिगे बिसि ह्रोंसन् ङ्योए ल्हागिरि सिमिंइ।
छले छ्ह तिगोंन् सिल् त्हुम् बिसि ङ्हिंरिबै म्हिमैंलाइ ङ्हिंबउँइँले फ्रेमिंइ।
खीजी चमैंए मिग्लि योगुर्ले फ्योमिंब्मुँ। च त्हेसेरो खाबै आसि, शोक आत, क्रोब-म्होब नेरो दुःख कष्ट खोंयोंइ या आत। ओंसोंबै ताँन् सैमैं म्हयाल् खाँइमुँ।”