15 ङइ लबै के तले ङइ लरिइमुँ बिसि ङइ था आसे, तलेबिस्याँ ङइ लदा ङ्हाँबै छ्याँबै के आल, बरु लदा आङ्हाँबै आछ्याँबै केन् ङइ लम्।
छलेन याहवेहजी ठिक के लब्मैं प्रल् त्हुबै घ्याँर रक्षा लमिंम्, दिलेया दुष्ट म्हिमैं बिस्याँ नास तबै घ्याँर प्रम्।
केर आफेबै सैमैं ङए उँइँर थेंरिब् आरे। दुष्ट के लब्मैंलाइ ङ आखो; छाबै म्हिमैंने ङ प्ररिब् आरे।
क्हिजी ल्हैदिबै केमैंउँइँलेन् ङइ च्हैब् मैंब् लल् खाँबै शक्ति योंइमुँ; छतसि ताँन् आछ्याँबै के लबै घ्याँमैं ङइ पिवाल् खाँइमुँ।
सैं ङ्हिरि तबै म्हिमैं ङइ आखो, दिलेया क्हिए ठिम ङइ खोम्।
धै क्हिजी लद् बिबै ताँन् केमैं ङइ लइमुँ; आछ्याँबै के लबै ताँन् घ्याँ ङइ आखो।
स्योलिबै ताँमैंर ङ धोंइ आङ्हाँ, छाबै ताँमैं ङइ आखो, दिलेया क्हिए ठिम ङइ खोम्।
क्हिजी बिबै घ्याँर ङ प्रइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिजी ङए खों खाँसों ङ्हाँन् लमिंइमुँ!
क्हिजी ल्हैदिबै केमैं ताँन् ङइ लइमुँ! छतसि ठिक निसाफ लसि ङलाइ जोगेमिंन्!
ह्रोंसइ लबै गल्तिमैं खाबइ सेल् खाँम् रो? खाबज्यै सेल् आखाँ। छतसि ङइ था आसेल्ले लबै गल्तिमैं क्षमा लमिंन्।
क्ल्ह्योर रोरिमै या चइ आछ्याँबै चाँजोमैंन् लरिम्; छतसि च आछ्याँबै घ्याँर्न प्रम्; छले चइ आछ्याँबै केमैंन् लप्रम्।
ङिइ छेरन् ङ्हाँबै केमैं लसि पापर प्ल्हुँरिम ङिए अपराधमैं क्हिजी क्षमा लमिंइ।
याहवेहने म्हाँया लब्मैं ताँनइ आछ्याँबै केमैं लब पिवारिगे! तलेबिस्याँ खीजी ह्रोंसए म्हिमैंलाइ रक्षा लमिंम्; धै दुष्टमैंए योउँइँले चमैं फ्रेमिंम्।
ठिक के लबै म्हिइ स्योर ताँ आपों, दिलेया दुष्ट म्हिइ फापिन् तबै ताँ पोंसि इजेत वाम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
क्हेमैंइ छलमा ‘ङिए खेमैंए केमैं ठिकन् मुँल,’ बिमुँ। तलेबिस्याँ चमैंइ स्योंम्बै अगमबक्तामैं सैवाइ, दिलेया क्हेमैंइ चमैंए ल्हागिर देवल बनेइ।
तारेसेरो ङइ क्हेमैंने केब्छैं आबि, तलेबिस्याँ क्ल्हेइ तो लम् बिसि केब्छैंइ था आसे। दिलेया ङइ क्हेमैंने थु बिइमुँ, तलेबिस्याँ ङए आबाउँइँले थेबै तोन्दोंरि ताँ ङइ क्हेमैंने बिमिंइँमुँ।
क्हेमैंइ फिब्लो पार्दिबै म्हाँया आलद्, क्ह्रोंसेंन्लेन् सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्। आछ्याँबै केमैं पिवासि छ्याँबै केमैं लरिद्।
छतसि चु ताँर क्हिइ लबै बिश्वास परमेश्वर नेरो क्हिए म्हाँजोर मत्त्रे थेंन्। ह्रोंसइ लबै के ठिक मुँ ङ्हाँबै म्हि ङ्हो सब् ग।
ङइ लदा आङ्हाँबै आछ्याँबै केमैंन् लइ बिस्याँ ठिम छ्याँब मुँ बिसि ङइ म्हाँदिम्।
तलेबिस्याँ म्हिमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छाइ पबित्र प्ल्हए बिरोध लम्, छलेन पबित्र प्ल्हए छ्याँबै इच्छाइ म्हिमैंए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छाए बिरोध लम्। चुमैं ङ्हिं आक्ह्रि। छतमा क्हेमैंइ छ्याँबै केमैं लल् म्हैलेया लल् आखाँ।
दिलेया परमेश्वरजी बिबै ताँ बिस्याँ थेबै जग धोंले भोंब मुँ। च जगए फिर पबित्र प्ल्हजी छाप ल्हैदिइमुँ, “प्रभुजी खीए म्हिमैं ङो सेमुँ” धै “प्रभए मिं किंब्मैं ताँन् आछ्याँबै केउँइँले ह्रेंगो तल् त्हुम्।”
क्हिजी छ्याँबै के खोमुँ, धै आछ्याँबै के आखो। छतसि ओ परमेश्वर, क्हिए परमेश्वरजी क्हिलाइ त्हाँसि क्हिए थुमैं न्होंर क्हिलाइ ताँन् भन्दा थेबै मिं पिंसि छ्युगु फोसि सैं तोंन् लमिंइ।”
ङ्यो ताँनइ ल्हें गल्तिमैं लम्, दिलेया खाबइ ह्रोंसइ पोंबै ताँर गल्ति आल, चइ ह्रोंसए ताँन् ज्युइ या तार झोंल् खाँम्, धै च क्ह्रोंसेंन्बै छ्याँबै म्हि तम्।
अरूमैंलाइ मिउँइँले तेवाब् धोंले च स्योलिबै ताँउँइँले जोगेमिंन्; धै अरूमैंलाइ ल्हयो लद्, दिलेया चमैंए सैं न्होंउँइँले खबै आछ्याँबै ताँमैंइ क्हेमैंए सैं न्होंवाल् आखाँरिगे बिसि क्हेमैंइ चु के च्हैंसि मैंसि लद्।