13 छ बिस्याँ छ्याँबै ठिमइ ङलाइन सैवाइ बिब् तम्मा? आत! बरु पाप पापए रुपर्न म्रोंरिगे बिसि पापइ छ्याँबै केउँइँले ङलाइ सैवाब् ग। तलेबिस्याँ ठिमइ पाप बेल्ले आछ्याँबै सै ग बिसि छेनाले उँइँम्।
छबिमा चमैं ङ्हिंब् धों ङ्हाँदै सैं तोंदै आतुरले छगोंउँइँले त्होंसि खीए चेलामैंने सँउँसर बिबर न्हेह्याइ।
च खसि च आधे लब्मैं सैवाब्मुँ, धै म्रों अरू म्हिमैंलाइन पिंवाब्मुँ।” चु ताँ थेसि म्हिमैंइ बिइ, “छाबम् खोंयोंइ आतरिगे!”
पाप कति ल्हें लइ बिब् सेरिगे बिसि परमेश्वरजी ठिम पिंइ। खैले पाप ल्हें ततै ह्याइ, छलेन परमेश्वरए दयाम्हाँया झन् ल्हें ततै ह्याइ।
म्हिए आछ्याँबै इच्छाए भोंलाइ ट्होरिगे बिसि परमेश्वरजी खीए च्ह येशूलाइ ख्रो तबर चु ह्युलर कुल्मिंइ। परमेश्वरए च्ह येशूजी म्हिए कमजोरि आछ्याँबै बानि मुँबै रुप किंसि ख्रो तसि म्हिमैंए आछ्याँबै इच्छाए भोंलाइ नास लवाइ। छले ठिमइ लल् आखाँबै के परमेश्वरजी लमिंइ।
छ बिस्याँ ठिम परमेश्वरजी फैबै बाछाए बिरोधर तइ वा? आत, छाबै ताँ कत्ति तल् आखाँ! म्हिमैंइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिसि ठिम पिंब् ग बिस्याँ, ठिमइ लद् बिबै केमैं लसिन् म्हिमैं परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिमल।