23 तलेबिस्याँ पाप लब्मैंइ योंबै नों सिब ग! दिलेया परमेश्वरजी छलेन् पिंबै दान ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब् ग।
दिलेया छ्याँब नेरो आछ्याँब सेल् लमिंबै ज्ञान पिंबै रो बिस्याँ क्हिइ आचद्। तलेबिस्याँ च रो चबै तोदोंन् क्हि सियाब्मुँ।”
क्हि सर आकोंन् समा क्हिए ङ्होर्बै छैब प्ह्युरसि दुःखले कमैंबै कमैं चल् त्हुब्मुँ। क्हि सउँइँलेन् बनेल, क्हि सन् ग, क्हि सिसि सर्न कोंयाब्मुँ।”
ठिक के लबै म्हिए छ्ह छ्याँबै तमुँ, दिलेया दुष्ट म्हिए लिलि प्रबै म्हि कालए सुँर फेनेम्।
“छतसि चुमैंइ खोंयोंइ आखाँबै दण्ड योंब्मुँ, दिलेया ठिक के लब्मैंइ बिस्याँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
ङइ चमैंलाइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंमुँ, झाइले चमैं खोंयोंइ या नास आत। धै ङए योउँइँले खाबज्यै चमैं प्हेंसि बोल् खाँरिब् आरे।
खीने पिंबै ताँन् म्हिमैंलाइ खीजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंरिगे बिसि क्हिजी खीलाइ ताँन् म्हिमैंए फिर हग पिंइँमुँ।
परमेश्वरए च्हए फिर बिश्वास लब्मैंने खोंयोंइ आनुबै छ्ह मुँ। परमेश्वरए च्हइ बिबै ताँ आङिंब्मैंइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंल् आखाँ, दिलेया परमेश्वरए दण्ड खोंयोंइ बिलै चए फिर तरिम्।”
दिलेया ङइ पिंबै क्यु थुँब्मैं खोंयोंइ क्यु पिरिब् आरे। तलेबिस्याँ ङइ पिंबै क्यु चए न्होंर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिरि प्योरिबै मुल तब्मुँ।”
बालि खैंब्मैंइ नों सै योंब्मुँ, धै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंबै ल्हागिर बालि खागु लम्, झाइले प्लुब्मैं नेरो खैंब्मैं ङ्हिंना ङ्हिंन् सैं तोंब्मुँ।
“क्ह्रोंसेंन ङ क्हेमैंने बिमुँ, खाबइ ङए ताँ थेसि ङ कुल्मिंबै आबाए फिर बिश्वास लमुँ, चइ खोंयोंइ आनुबै छ्ह योंम्। चए निसाफ आत, चइ सजैं योंल् आत्हु, बरु च म्हि सिबउँइँले धबै सोसि खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ।
नास तयाबै चबै सैए ल्हागिर दुःख आलद्, बरु खोंयोंइ बिलै सोरिल् योंबै चबै सैए ल्हागिर दुःख लद्। चु खोंयोंन् बिलै सोल् योंबै क्हें म्हिए च्ह ङइ क्हेमैंलाइ पिंब्मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैं खोंयोंन् बिलै सोरिगे बिसि परमेश्वर आबाजी ङलाइ त्हाँसि कुल्मिंब् ग।”
खीए च्ह ङाँइ ङ्ह्योसि खीए फिर बिश्वास लब्मैं ताँनइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंरिगे बिब ङए आबाए सैं मुँ। झाइले ह्युलर्बै आखिरि त्हिंइर ङइ चमैं सोगों लमिंब्मुँ।”
सिमोन पत्रुसइ बिइ, “ओ प्रभु, क्हिनेन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंबै ताँमैं मुँ। ङि खाबै ङाँर ह्याब?
छाबै म्हिमैं ताँन् सिल् त्हुम् बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँ चमैंइ सेना बिलेया चमैंइ च केन् लम्। च्हौ मत्त्रे आङिं, अझै उल्टो च आछ्याँबै के लब्मैंने या क्ह्रिम्।
तोन् तलेया छ्याँबै के लसि स्याबासि, इजेत नेरो खोंयोंइ आखाँबै छ्ह म्हैब्मैंलाइ परमेश्वरजी खोंयोंइ आखाँबै छ्ह पिंब्मुँ।
ताँन् भन्दा ओंसोंबै म्हि आदमइ परमेश्वरजी बिब् आङिंबइले ह्युलर पाप तखइ, च पापइ लमा म्हिमैं सिल् त्हुइ। ताँन् म्हिमैंइ पाप लबइले म्हिमैं ताँन् सिल् त्हुइ।
म्हि घ्रिए पापइ लमा ताँन् म्हिमैं सिल त्हुइ बिस्याँ, झन ल्हें परमेश्वरए दयाम्हाँया नेरो येशू ख्रीष्टए छ्याँबै केउँइँले आशिक छलेन् योंबै म्हिमैंइ येशू ख्रीष्टउँइँले खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।
पापइ लमा खैले म्हिमैं सिल् त्हुइ, छलेन परमेश्वरए दयाम्हाँयाजी लमा खीजी ङ्योलाइ ठिक ठर्दिमिंइमुँ, धै प्रभु येशू ख्रीष्टउँइँले ङ्योइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंइमुँ।
क्हेमैंइ ह्रोंसलाइ खाबै योर पिंवाँमुँ? चए केब्छैंन् क्हेमैं तल् त्हुम्। पापए केब्छैं तसि चइ बिब ङिंइ बिस्याँ क्हि सिल् त्हुब्मुँ, दिलेया परमेश्वरजी बिब ङिंइ बिस्याँ खीए उँइँर क्हेमैं ठिक ठर्दिब्मुँ।
ओंसों लबै आछ्याँबै केमैं मैंसि क्हेमैं तिंजोरो फापिम्। च केमैं लसि क्हेमैंइ तो योंइ? च केमैं लइरिम् क्हेमैं सिल् त्हुम्।
तलेबिस्याँ ह्रोंसए आछ्याँबै बानिइ बिब् ङिंस्याँ क्हेमैं सिल् त्हुम्। दिलेया परमेश्वरए प्ल्हए भोंउँइँले क्हेमैंइ ह्रोंसए ओंसोंबै आछ्याँबै बानिमैं पिवास्याँ क्हेमैंए प्ल्ह सोब्मुँ।
तलेबिस्याँ ङइ चु ताँ पक्का था सेइमुँ: तो सैज्यै या ङ्योलाइ ख्रीष्टजी लबै म्हाँयाउँइँले फ्रेवाल् आखाँ। स्वर्गदूतमैंइ, ह्युलर्बै भों मुँबै सैमैंइ, आछ्याँबै भों मुँबै सैमैंइ, तोगो तरिबै सैमैंइ, लिउँइँ तखबै सैमैंइ, अथवा कालइ,
तो सैज्यै या ङ्योए प्रभु येशू ख्रीष्टर मुँबै परमेश्वरए म्हाँयाउँइँले ङ्योलाइ फ्रेवाल् आखाँ।
ओंसोंबै बानिए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हि सिम्, परमेश्वरए प्ल्हए इच्छार सैं ह्यास्याँ म्हिइ छारा छ्ह नेरो शान्ति योंम्।
दिलेया ठिमइ बिब् धोंले के लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिबै आशा लब्मैंइ सराप योंम्, तलेबिस्याँ “ठिमर प्ह्रिबै ताँन् ताँमैं छेनाले आम्हाँदिब्मैंइ सराप योंम्।” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
खोंयोंन् बिलै स्योर आतेबै परमेश्वर आबाजी सृष्टि लब् भन्दा ओंसोंन् खोंयोंइ आखाँबै छ्ह चमैंलाइ पिंम् बिबै बाछा खीजी लल।
छले आछ्याँबै सैंइ म्हिमैंलाइ पाप के लबर ल्हैदिम्। पाप केमैंइ लमा ङ्यो सिल् त्हुम्।
धै ख्रीष्टजी ङ्योने बाछा फैसि पिंम् बिबै सै खोंयोंइ आखाँबै छ्ह ग!
दिलेया ङ्हिंब्मैं, येशूए फिर बिश्वास लबर फा पिब्मैं, छेरन् तबै के लब्मैं, म्हि सैमैं, ब्यभिचार लब्मैं, फाफुइ लब्मैं, कु पूजा लब्मैं नेरो स्योर्गुमैं ताँन् प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्योर ह्याल् त्हुब्मुँ। चर बारुद नेरो लुँरिबै मिए होंल्दों मुँ। चु प्ल्हइ दु:ख योंबै क्ल्ह्यो ग।”