4 छलेन दुःख सैदिबै भोंइ ङ्योए बिश्वास भोंब तमुँ, बिश्वासर भोंबइले ङ्योइ आशा योंल् खाँम्।
दिलेया ङ बिस्याँ खोंयोंन् बिलै क्हिए फिर आशा लरिब्मुँ, धै क्हिलाइन झन् थेब् लब्मुँ।
छतसि आनारद्, आसिन् समा सैदिद्, छलस्याँ क्हेमैं खोंयोंइ बिलै सोसि परमेश्वरने टिल् योंब्मुँ।”
ङ्योए आशालाइ बडिबर धै ङ्योए फिर तो तलेया सैदिबै भों पिंबर परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिबै ताँन् ताँ ङ्योलाइ लोमिंबर प्ह्रिब् ग।
तिमोथी खैबै म्हि जा बिसि क्हेमैंज्यै सेइमुँ। खैले च्हइ ह्रोंसए आबाइ बिब् धोंले के लमुँ, छलेन तिमोथीइ येशूए सैं तोंबै ताँ बिप्रबै केर ङलाइ ल्होमिंइ।
चु आशार्न ङ्यो सोरिइमुँ। चु आशा क्ह्रोंसेंन्बै मुँ, धै स्वर्गर्बै पबित्र क्ल्ह्योर्बै पर्दा क्वें न्होंर्न फेनेइमुँ।
खैबै दुःख तलेया तोइ आङ्हाँन्ले ढुक्काले टिबै म्हिइ आशिक योंब्मुँ, तलेबिस्याँ बिश्वासए जाँच तमा सैदिल् खाँबै म्हिइ लिउँइँ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ। चु छ्ह परमेश्वरजी खीलाइ म्हाँया लब्मैंलाइ पिंम् बिसि बाछा फैइमुँ।
दयाम्हाँया मुँबै परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ येशू ख्रीष्टने घ्रिन् लमिंइमुँ, धै खीजी योंब् धों तबै खोंयोंइ आनुबै मान ङ्योज्यै या योंरिगे बिसि खीजी ङ्योलाइ त्हाँइमुँ। क्हेमैंइ तिस्याँदे दुःख योंबै लिउँइँ खीजीन् क्हेमैंलाइ धबै छारा लमिंसि, भोंसि लमिंब्मुँ धै बेल्ले शक्ति मुँब लमिंब्मुँ।