6 छाबै ताँ कत्ति मैंल् आत! खी ठिक निसाफ लबै परमेश्वर ग! आस्याँ खीजी खैले ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ छेनाले लल् खाँम्?
दुष्ट म्हिमैंने बालु ठिक के लब्मैं सैबै के क्हिउँइँले खोंयोंइ आतरिगे। क्हिउँइँले छ्याँबै के लब्मैं नेरो आछ्याँबै के लब्मैंए नों खोंयोंन् बिलै घ्रिन् आतरिगे। पृथ्बीर्बै नियाधिशइ क्ह्रोंसेंन्बै निसाफ आल रो वा?”
“खीजी ठिक के लम्,” बिसि मुइ बिमुँ, “तलेबिस्याँ ठिक निसाफ लबै परमेश्वर क्हिन् ग। तिस्याँदे मैंन्
खीजी ह्युलर्बै म्हिमैंए फिर ठिक निसाफ लम्, खीजी खाबलाज्यै या आफेलल्ले निसाफ लम्।
तलेबिस्याँ खी युसिन् मुँ, पृथ्बीर मुँबै म्हिमैंए निसाफ लबर खी युसिन् मुँ। ह्युलर्बै म्हिमैंए निसाफ खीजी ठिकले लब्मुँ; धै खीजी ह्रेंमैंए निसाफ भर लल् खाँल्ले लब्मुँ।
चमैं ताँनइ याहवेहए उँइँर क्वे प्रिंरिगे, तलेबिस्याँ निसाफ लबर खी पृथ्बीर युम्। खीजी ह्युलर ठिक निसाफ लब्मुँ, धै ह्रें-ह्रेंर्बै म्हिमैं खाबै आफेलल्ले खीजी ठिक निसाफ लब्मुँ।
च खसि च आधे लब्मैं सैवाब्मुँ, धै म्रों अरू म्हिमैंलाइन पिंवाब्मुँ।” चु ताँ थेसि म्हिमैंइ बिइ, “छाबम् खोंयोंइ आतरिगे!”
तलेबिस्याँ खीजी ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लबै त्हिंइ तोक्दिमिंइँमुँ। च त्हिंइर खीजी त्हाँबै म्हि घ्रिउँइँले ह्युलर्बै ताँन् म्हिमैंए निसाफ लब्मुँ। च म्हिने निसाफ लबै हग मुँ बिसि प्रमाण ताँनने उँइमिंबर परमेश्वरजी च म्हि सिबउँइँले सोगों लमिंइ।”
छतमा निसाफ लबै त्हिंइर परमेश्वरजी येशू ख्रीष्टउँइँले म्हिमैंए सैं न्होंर्बै ताँमैंए निसाफ लब्मुँ। ङइ बिबै सैं तोंबै ताँइ बिब् धोंलेन् चु ताँ तब्मुँ।
येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसिन् मत्त्रे परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिम् बिस्याँ खीए ठिम केर आफेब तइ वा? कत्ति आत! बरु ङ्योइ खीए ठिम छेनाले म्हाँदिम्।
ताँन् म्हिमैं स्योर्गु मुँलेया परमेश्वर क्ह्रोंसेंन्बै मुँ, खीजी स्योर आते। “क्हिजी क्ह्रोंसेंन्बै ताँ पोंमुँ, निसाफ तबै त्हेर क्हि ट्होगों तब्मुँ,” बिसि परमेश्वरए छ्वेर प्ह्रिइमुँ।