3 यहूदीमैं न्होंर्बै को-कोइइ खीए पबित्र बचन आक्वेंरि तो तइ दि? चमैंइ आक्वेंलै या परमेश्वर भर लल् खाँबन् मुँ।
चमैं ताँन् सियोनर देवतामैंए परमेश्वरए आम्रोंखन् समा चमैंइ भोंए फिर भों योंम्।
स्वर्ग नेरो पृथ्बी म्हयाब्मुँ, दिलेया ङइ बिबै ताँ खोंयोंइ या म्हरिब आरे।”
खी दयाम्हाँयाइ प्लिंबइले ङ्योइ दयाम्हाँया फिर झन् थेबै दयाम्हाँया योंइँमुँ।
दिलेया सैं तोंबै ताँ थेनाबिलेया ल्हें म्हिइ वास्था आल। छतसि “ओ प्रभु, ङिइ बिबै ताँ खाबै क्वेंइमुँ?” बिसि यशैया अगमबक्ताइ ओंसोंन् बिइमुँ।
तलेबिस्याँ परमेश्वरजी खीजी त्हाँबै म्हिमैंलाइ युगुर्ले आत्याग्दि, धै खीजी पिंबै आशिकमैं या आप्हें।
ल्हें यहूदीमैं ख्रीष्टए लिलि आप्र बिबर्न परमेश्वरजी चमैंए खेमैंने फैबै बाछामैं फाक्कर्न तइ बिब् वा? आङिं, तलेबिस्याँ इस्राएली ह्रेंर फिबै ताँन् म्हिमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हिमैं ग बिल् आखाँ।
छतमा तारे ङ्यो ताँनइ मोंड आउल्लेन् प्रभुए चारबै ह्वे ङ्योए मोंडउँइँले चारल् पिंम्। झाइले खीउँइँले योंबै ह्वेइ लमा प्रभुजी अथवा पबित्र प्ल्हजी ङ्योलाइ झन् झन् खी धोंले चारब लदै बोम्।
ओ अलि-अङाँमैं, क्हेमैंए ल्हागिर ङिइ परमेश्वरलाइ खोंयोंन् बिलै धन्यबाद पिंलन् त्हुम्। छ लब ठिक मुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ लबै प्रभु येशूए फिर्बै बिश्वास बडिसि ह्रों-ह्रोंसए न्होंरै या घ्रिइ घ्रिने झन् ल्हें म्हाँया लरिइमुँ।
ङ्योइमि स्योर तेलैया, खीजीम् खोंयोंइ स्योर आते, तलेबिस्याँ खीजी तो बिमुँ चन् लम्, खीजी पोंबै ताँ खोंयोंइ आस्यो।”
मोशाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै इस्राएलीमैंइ धोंले ङ्योज्यै या सैं तोंबै ताँ थेइमुँ। दिलेया चमैंइ सैं तोंबै ताँ थेलेया आक्वें छतसि चमैंलाइ तोइ फायदा आत।