12 ताँन् म्हिमैंइ आछ्याँबै घ्याँ क्हाइमुँ, ताँन् म्हिमैं केर आफेब् तइमुँ। ठिक के लब्मैं खाबै आरे, खाबज्यै ठिक के आल, अँहँ घ्रि या आरे।
ह्रोंसजी बनेबै तोन्दोंरि सै परमेश्वरजी ङ्ह्योमा बेल्ले छ्याँब मुँल। ङेसा तइ धै न्हाँग तइ, च टुरोबै त्हिंइ मुँल।
चमैं ताँन् आछ्याँबै घ्याउँइँ प्रइमुँ, धै चमैं ताँन् छेरन् ङ्हाँन् तयाइमुँ। खाबज्यै छ्याँबै के आल, छ्याँबै के लब्मैं घ्रि या आरे।
आमादुमैंइ ह्रोंसए सैंर “परमेश्वर आरे!” बिमुँ। चमैंइ आछ्याँबै केमैं लमुँ, चमैं छेरन् ङ्हाँन् तब्मैं मुँ; छ्याँबै के लब्मैं खाबै आरे।
चमैं ताँन् आछ्याँबै घ्याउँइँ प्रयाइ, धै चमैं ताँन् छेरन् ङ्हाँन् तयाइमुँ। खाबज्यै छ्याँबै के आल, छ्याँबै के लब्मैं घ्रि या आरे।
ङइ प्रबर ल्हैदिबै घ्याँ चमैंइ च्हौ युनन् पिवासि अर्कोन् घ्याँ प्रइमुँ। चमैंइ ह्रोंसए ल्हागिर क्ल्या भाराए कु बनेसि चलाइन म्हाँदिसि ख्रो पिंसि, ‘ओ इस्राएलीमैं, क्हेमैंलाइ मिश्र ह्युलउँइँले तेइ पखबै क्हेमैंए देवता चुन् ग’ बिइमुँ।”
चु केर आत्हुबै केब्छैं बैरु मिछु खैबै क्ल्ह्योर भ्योंवाँन्, चर म्हिमैं क्रोसि स ह्राब्मुँ।’
खीए बारेर्बै ताँ क्होबै म्हि खाबै आरे, खीलाइ म्हैब खाबै आरे।
चमैंइ पोंबै ताँमैं छगोंर थेंसि सइ आउबै सिनुए थाँ धों तम्। चमैंए लेइ स्योलिबै ताँ मत्त्रे पोंम्, चमैंए ताँ प्हुरिए बिख धों तम्।
च म्हिमैं धोंलेन् ङ्यो ताँनइ ओंसों ङ्योए सैंउँइँले खबै आछ्याँबै इच्छा पूरा लबै ल्हागिर लोब लमल। छतसि अरूमैंने धोंले ङ्योने या परमेश्वर ह्रिस खल।
ओंसों क्हिए ल्हागिर च केर आफेब् मुँल, दिलेया तोगो क्हि नेरो ङए ल्हागिर च केर फेब् तइमुँ।
क्हेमैं क्युमैं धोंले घ्याँ फ्ल्येसि प्ररिल। दिलेया तारेम् क्हेमैंलाइ जोगेमिंबै प्ह्रोंछैं ङाँर क्हेमैं एखइमुँ।