17 दिलेया क्हेमैंए म्हाँजोरि खाब् मुँलेया “ङ यहूदी ग, ङइ परमेश्वरलाइ ङो सेम्,
तलेबिस्याँ याहवेहजी याकूबलाइ ह्रोंसल् लबर, धै इस्राएलीमैंलाइ ह्रोंसए म्हिमैं तबर त्हाँइमुँ।
‘ङि यहूदीमैं परमेश्वरजी त्हाँबै म्हि अब्राहमए खलकर्बै तसेरो ङि परमेश्वरए सजैंउँइँले स्योल् योंब्मुँ,’ बिसि ह्रों-ह्रोंसन् बिआप्रद्। तलेबिस्याँ ङ क्हेमैंने बिमुँ, परमेश्वरजी अब्राहमए ल्हागिर चु युँमाउँइँले या सन्तान् लमिंल् खाँम्।
पेयेशूजी चने बिइ, “क्हिइ ठिकन् बिइ। छान् लद्, छ लइबिस्याँ क्हिइ खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंब्मुँ।”
“परमेश्वरए छ्वेर खोंयोंइ आखाँबै छ्ह योंम् बिसि क्हेमैंइ म्हैरिम्, ङए बारेर ग्वाइ पिंबम् परमेश्वरए छ्वे ग।
“आबाए उँइँर ङइ क्हेमैं छ्याब् ल्हैदिब्मुँ बिसि आमैंन्। क्हेमैंलाइ छ्याब् ल्हैदिबै म्हि स्योंम्बै मोशा ग! चए फिर्न क्हेमैंइ आशा थेंइँमुँ।
ङ्योए खे मोशाइ क्हेमैंने परमेश्वरए ठिम पिंइ, आपिं वा? दिलेया क्हेमैं खाबज्यै च ठिम आम्हाँदि। क्हेमैं झन् ङलाइ सैल् म्हैब् वा?”
दिलेया चमैंइ खीने बिइ, “ङिम् अब्राहामए सन्तानमैं ग। तोगो समा ङि खाबै केब्छैं तसि टिल् आत्हुइमुँ। ‘क्हेमैं दुःखउँइँले फ्रेयाब्मुँ’ बिसि खैले बिल?”
दिलेया क्हेमैंइमि क्हेमैंए आबाइ तो लइ चन् लइमुँ।” चमैंइ खीने बिइ, “ङि प्रोग्यामैं आङिं! परमेश्वरन् ङिए घ्रि मत्त्रे आबा ग।”
परमेश्वरजी पिंबै ठिम क्हिने बालु मुँ बिसि क्हि प्हैंमुँ, दिलेया ठिमर मुँबै ताँ क्हिइ आम्हाँदि, धै परमेश्वरलाइ तो धोंइ आङ्हाँ, आङिं वा?
छतसि ङ्योइ तले प्हैंल् त्हुइ? प्हैंबै ताँ तोइ आरे। ङ्योइ ठिमइ बिब् ङिंसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिस्याँ प्हैंबै घ्याँ या तमल, दिलेया येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास लसि मत्त्रे ठिक ठर्दिबइले प्हैंबै ताँ तोइ आरे।
तले आखाँ बिस्याँ चमैंइ बिश्वास आलल्ले धर्म-कर्म लसि परमेश्वरए उँइँर ठिक ठर्दिम् बिसि मैंरिल। छतसि चमैंए ल्हागिर येशू ख्रीष्ट प्हले थुरबै युँमा धोंन् तइ।
चमैं हिब्रू क्युइ पोंल् खाँम्मा? ङै या पोंल् खाँम्। चमैं इस्राएलीमैं वा? ङै या इस्राएली ग। चमैंए खे अब्राहाम वा? ङए खे या अब्राहाम ग।
ङइ पत्रुसने अझै बिइ, “ङ्योम् फिब् ओंनोंबै यहूदी ग, अरू ह्रेंमैं धोंबै पापिमैं ङ्यो आङिं।
क्हेमैं अरू ह्रेंर्बै म्हिमैंइ ज्युर चिनु आलमल। छतसि ज्युर चिनु लबै यहूदीमैंइ क्हेमैंलाइ च्योंब म्हाँदिसि “ज्युर चिनु आलब्मैं” बिमल। येशूए फिर बिश्वास लब् भन्दा ओंसों क्हेमैंइ खैबै छ्ह थोरिल मैंन्दि।
क्हिए दुःखमैं नेरो क्हि ङ्हाँदु मुँ बिब ङइ सेइमुँ। दिलेया क्हिम् क्ह्रोंसेंन प्लब मुँ। कोइ म्हिमैंइ ‘ङ यहूदी ग,’ बिमुँ, दिलेया चमैं यहूदीमैं आङिं, चमैं दुष्टए न्होंर टिब्मैं ग। चमैंइ क्हिए फिर पोंबै आछ्याँबै ताँमैं ङइ सेइमुँ।
“सार्डिस नाँसर्बै बिश्वासीमैंलाइ लोदा सैंदा लबै ल्हागिर चर्बै चिबए मिंर चु ताँ प्ह्रिद् बिसि येशूजी यूहन्नाने ल्हैदिइ: “चु ताँ परमेश्वरए प्ल्ह ङि नेरो मुसारा ङि मुँबै येशूजी बिइमुँ: क्हेमैंइ लबै के ङइ सेइमुँ। म्हिमैंइमि क्हेमैं सोगोंन् मुँ ङ्हाँइमुँ, दिलेया क्हेमैं सियाइमुँ।
थेद्, को-कोइ दुष्टए न्होंर टिब्मैंइ ‘ङ यहूदी ग’ बिम् दिलेया चमैं क्ह्रोंसेंन्बै यहूदी आङिं। च स्योर्गुमैंलाइ ङइ क्हेमैंए प्हले फ्योबर ल्हैदिब्मुँ। झाइले ङइ क्हेमैंलाइ म्हाँया लरिमना बिब चमैं ताँनइ था सेब्मुँ।