21 छतसि खास ताँ, से चब, प्हा थुँब मत्त्रे आङिं, क्हिइ तो के ललेया अलिलाइ पापर आच्होवारिगे।
चए जरा छेनाले सर च्योंल् आयोंबइले ल्हें त्हे समा सोल् आखाँ। तलेबिस्याँ परमेश्वरजी बिब् धोंले प्ररिमा तोइ दुःख तबै तोदोंन् च लिउँइँ स्योह्याम्।
दिलेया खीजी पत्रुसने बिइ, “ओ दुष्ट, ङ ङाँइँले स्योह्याद्। क्हि ङ प्रल् त्हुबै घ्याँरि पुजु तइमुँ, तलेबिस्याँ क्हिए चु ताँ म्हिए ताँ ग, परमेश्वरउँइँले खब आङिं।”
छतसि ङ्यो घ्रिइ घ्रिने फाक्कर्न छ्याब् आल्हैदिले, ङ्योइ ह्रोंसए अलिमैंलाइ पापर च्होवाबै केमैं खोंयोंइ आलले बिसि सैंर मैंले।
तलेबिस्याँ ङ्योइ परमेश्वरलाइ म्रुँलाइ धोंले म्हाँदिइ बिस्याँ खीजी ङ्योलाइ थेबै आशिक पिंम्। च आशिक तो जा बिस्याँ तोन्दोंरि सै चब् थुँब् योंब मत्त्रे आङिं, दिलेया पबित्र प्ल्हजी ठिक ठर्दिमिंसि पिंबै शान्ति नेरो आनन्द ग।
छतसि बिश्वासर आभोंबै अलिलाइ ङइ चबै सैइ पापर च्होवाम् बिस्याँ, कुर चडेबै सै ङइ खोंयोंइ चरिब् आरे।
बरु छेन्ले मैंन्! क्हिइ तोइ आमैंन्ले कुर चडेबै सै चलेन् तम् बिसि चबइले बिश्वासर आभोंबै म्हिमैं पापर आच्होरिगे।
छले क्हेमैंइ ज्ञान नेरो बुद्धि योंसि छ्याँबै ताँ सेल् खाँरिगे, धै येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइर क्हेमैंने तोइ छ्याब् आम्रोंरिगे।
डुड् प्हले आथुररिगे, बरु सयारिगे बिसि क्हेमैं प्रबै घ्याँ सोद् लद्।
दिलेया क्हेमैंए बिरोधर को-कोइ ताँ ङइ बिल् त्हुइमुँ, तलेबिस्याँ क्हेमैंए न्होंर को-कोइ स्योंम्बै बालामए ताँए लिलि प्रब्मैं मुँ। स्योंम्बै इस्राएलीमैंलाइ पापर च्होवाबै ल्हागिर ‘चमैंलाइ कुर चडेबै सै चद्, झाइले ब्यभिचार लद् बिद्,’ बिसि बालामइ बालाक बिबै म्रुँलाइ लोमिंल।