20 चबै सैइ लमा परमेश्वरजी लबै केलाइ नास तल् आपिंन्। ताँन् सै चल् तम्, दिलेया ङ्योइ चबै सैइ अरूलाइ पापर च्होवाब आछ्याँबै ताँ ग।
“सुँउँइँले न्होंर होंबै सैइ म्हि पापर च्होल् आल। बरु सुँउँइँले बैरु त्होंबै आछ्याँबै ताँइ म्हिलाइ पापर च्होवाम्।”
“ङए फिर बिश्वास लबै छाबै कोलोमैं न्होंर्बै घ्रिलाइ खाबइ ङ ङाँइँले स्योवासि पाप लबर ल्हैदिमुँ, च म्हिइ च केए सजैं योंब् भन्दा चए खरिर थेबै ह्रेंदो च्योसि मा ङ्युँइर भ्योंवाब चए ल्हागिर छ्याँब तम्।
पत्रुसइ छबिमा धबै “परमेश्वरजी चोखो लमिंबै सै क्हिइ ‘चोखो आरे’ बिसि आमैंन्!” बिबै कै चइ थेइ।
तलेबिस्याँ को-कोइइ तोन्दोंरि सै चल् तम् बिम्, दिलेया बिश्वासर आभोंब्मैंइ से चल् आत बिम्, छतसि चमैंइ ट्हा ट्हु मत्त्रे चम्।
छतसि खास ताँ, से चब, प्हा थुँब मत्त्रे आङिं, क्हिइ तो के ललेया अलिलाइ पापर आच्होवारिगे।
परमेश्वरजी ङ्योलाइ ख्रीष्टने घ्रिन् तल् पिंसि छ्याँबै के लरिगे बिसि बनेब् ग। ङ्योइ च छ्याँबै केमैं लरिगे बिसि ओंसों ओंनोंन् खीजी च केमैंए तौदु लथेंइ।
परमेश्वरजी क्हेमैंए न्होंरि छ्याँबै के तों लइ, खीजीन् येशू ख्रीष्ट युबै त्हिंइ समा च के नुमिंब्मुँ बिसि ङइ बिश्वास लइमुँ।
छ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंए ल्हागिर ताँन् सै चोखो तम्। दिलेया आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं नेरो येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंए ल्हागिर तोइ सैया चोखो आत, तलेबिस्याँ चमैंए खों नेरो सैं ङ्हिंना ङ्हिन् आछ्याँब् मुँ।