16 छतसि क्हिइ ठिक ठर्दिबै केलाइ अरूइ ठिक आरे बिल् आयोंरिगे।
क्हेमैंए फिर न्होह्रों लब्मैंए न्होह्रों आलद्। म्हिमैंए उँइँरि तो छ्याँब तम् चन् लरिद्।
ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले स्यो तद्।
ताँ क्होब, ह्रोंसए धिं नाँ चुसि टिल् खाँब, आगुए फिर ल्हयो खब, ह्रों-ह्रोंसए प्युँमैंए न्होंर टिब तल् त्हुम्,” बिसि लोमिंल् खाँरिगे। छ लइ बिस्याँ खाबज्यै या परमेश्वरए छ्वेउँइँले लोमिंबै ताँ थोल् खाँरिब् आरे।
छबिमा न्हाँग आतन् समा रूथ बोअजए प्हले ङाँर्न रोरिइ, दिलेया मिं म्रोंब् भन्दा ओंसों रूथ रेइ। तलेबिस्याँ “खलर च्हमिरि घ्रि मुँल!” बिबै ताँ खाबज्यै आसेरिगे बिसि बोअजइ ओंसोंन् बिल।