14 प्रभु येशूए फिर बिश्वास लबइले ङइ चु ताँ पक्का सेइमुँ, चबै सै तो मुँले चल् आतब आरे। दिलेया खाबज्यै तो मुँले चबै सै अशुद्धन् मैंइ बिस्याँ च सै चए ल्हागिर अशुद्धन् तयाम्।
चर येशूए को-कोइ चेलामैंइ यो आख्रुल्ले चब् चब चमैंइ म्रोंइ।
छतमा पत्रुसइ चमैंने बिइ, “यहूदीए ल्हागिर अरू ह्रेंमैंने त्होसि प्रब-टिब् लब बेल्ले आछ्याँबै ताँ ग बिसि क्हेमैंइ सेइमुँ। दिलेया ‘म्हिमैं खाबै या चोखो आरे आङ्हाँन्,’ बिसि परमेश्वरजी ङने उँइँमिंइँमुँ।
तलेबिस्याँ को-कोइइ तोन्दोंरि सै चल् तम् बिम्, दिलेया बिश्वासर आभोंब्मैंइ से चल् आत बिम्, छतसि चमैंइ ट्हा ट्हु मत्त्रे चम्।
चबै सैइ लमा परमेश्वरजी लबै केलाइ नास तल् आपिंन्। ताँन् सै चल् तम्, दिलेया ङ्योइ चबै सैइ अरूलाइ पापर च्होवाब आछ्याँबै ताँ ग।
दिलेया खाबज्यै या “चु सै चल् आत उ?” ङ्हाँलै या चइ बिस्याँ परमेश्वरजी चलाइ दोषि ठर्दिम्, तलेबिस्याँ चइ छेनाले बिश्वास आलल्ले चइ। झाइले बिश्वास आलल्ले लबै के तो मुँले या च पाप ग।
छतसि छ लद् ओ: से चुँबै क्ल्ह्योरि तोए से मुँलेना सैंर तोइ आङ्हाँन्ले चवाद्। “चु से कुर चडेब् उ?” बिसि आङ्योएद्।
तलेबिस्याँ क्हिइ कुर चडेबै सै चलेन् तम् बिसि कु थेंबै मन्दिरर कुर चडेबै सैमैं चरिब बिश्वासर आभोंबै म्हिमैंइ म्रोंइ बिस्याँ चमैंज्यै या कुर चडेबै सै चलेन् तमना बिसि आचलै वा?
दिलेया ताँन् बिश्वासीमैंइ चु क्ह्रोंसेंन्बै ताँ छेन्ले आसेइमुँ। ङ्यो न्होंरि कोइ म्हिमैंइ ओंसों ओनोंन् कुलाइ चडेबै बानि मुँबइले “कुलाइ पिंबै सै कुल्न ग” बिसि अझै मैंम्। छतसि चमैंइ छ्याँब आछ्याँब छेनाले फेलल् आखाँबइले च कुर चडेबै सैमैं चल् आत बिसि मैंम्।
परमेश्वरजी बनेबै ताँन् सैमैं चोखो मुँ। छतसि धन्यबाद पिंइरि चस्याँ चल् आतबै सै तोइ आरे।
छ्याँबै सैं प्ह्याब्मैंए ल्हागिर ताँन् सै चोखो तम्। दिलेया आछ्याँबै सैं प्ह्याब्मैं नेरो येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंए ल्हागिर तोइ सैया चोखो आत, तलेबिस्याँ चमैंए खों नेरो सैं ङ्हिंना ङ्हिन् आछ्याँब् मुँ।