9 क्हेमैंइ फिब्लो पार्दिबै म्हाँया आलद्, क्ह्रोंसेंन्लेन् सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्। आछ्याँबै केमैं पिवासि छ्याँबै केमैं लरिद्।
केर आफेबै सैमैं ङए उँइँर थेंरिब् आरे। दुष्ट के लब्मैंलाइ ङ आखो; छाबै म्हिमैंने ङ प्ररिब् आरे।
क्हिजी ल्हैदिबै केमैंउँइँलेन् ङइ च्हैब् मैंब् लल् खाँबै शक्ति योंइमुँ; छतसि ताँन् आछ्याँबै के लबै घ्याँमैं ङइ पिवाल् खाँइमुँ।
स्योलिबै ताँमैंर ङ धोंइ आङ्हाँ, छाबै ताँमैं ङइ आखो, दिलेया क्हिए ठिम ङइ खोम्।
आछ्याँबै के लबउँइँले एखो धै छ्याँबै के लद्; आक्ह्रिबै म्हिमैं क्ह्रिमिंन्, खोंयोंन् बिलै छाबन् के लरिद्।
क्ल्ह्योर रोरिमै या चइ आछ्याँबै चाँजोमैंन् लरिम्; छतसि च आछ्याँबै घ्याँर्न प्रम्; छले चइ आछ्याँबै केमैंन् लप्रम्।
ठिक केमैं लब क्हिजी खोमुँ, आछ्याँबै केमैं बिस्याँ क्हिजी आखो। छतसि परमेश्वर, क्हिए परमेश्वरजी क्हिए थुमैंलाइ भन्दा क्हिलाइ ल्हें आशिक पिंसि क्हिए सैं तोंन् लमिंइमुँ;
चइ सुँइ लिरिक्क लमल, दिलेया चए सैं आछ्याँब मुँल; चइ ङ्याँ ह्याल्ले आथेलै थेथे ङ्हाँन्ले ताँ पोंमल, छले स्युट्टले पोंसि सेलाँइ धोंले चइ न्होह्रों लमल।
याहवेहने म्हाँया लब्मैं ताँनइ आछ्याँबै केमैं लब पिवारिगे! तलेबिस्याँ खीजी ह्रोंसए म्हिमैंलाइ रक्षा लमिंम्; धै दुष्टमैंए योउँइँले चमैं फ्रेमिंम्।
छाबै म्हिमैंइ छ्याँबै ताँमैं पोंलेया आक्वेंन्, तलेबिस्याँ चए सैंर छलु म्हिलु लबै ताँमैं मत्त्रे तम्।
याहवेहलाइ म्हाँदिब आछ्याँबै के-ति पिब् ग। थेब् प्हैंब, शेखि लब, आछ्याँब् मैंब नेरो स्योलिबै ताँ पोंब्मैंलाइ ङइ आखो।
छ बिबै तोदोंन् यहूदा येशू ङाँर ह्यासि येशूने, “ओ गुरु,” बिसि म्वें लइ।
चइ ङ्हाँदुमैंए फिर ल्हयो खसि चु ताँ बिब् आङिंल। तलेबिस्याँ च ह्यो मुँल। मुइ झोंबै नेंदो चने मुँल। छतसि च नेंदोउँइँले चइ मुइ ह्योब्रें लमल।
झाइले बारनाबास चर खमा परमेश्वरए आशिक नेरो दयाम्हाँया चमैंए फिर तब् म्रोंसि सैं तोंइ, धै चमैं ताँनने “खों न्होंउँइँलेन् प्रभुए फिर क्ह्रोंसेंन्ले बिश्वास लसि खी आपिल्ले टिरिल् त्हुम्,” बिसि चमैंए सैं भोंमिंइ।
ङि स्योर आतेल्ले, ज्ञान-बुद्धिए ताँमैं बिदै, दुःख सैदिदै, ताँनए फिर ल्हयो खदै, पबित्र प्ल्हउँइँले भों योंसि खाबलाज्यै या आफेलल्ले ताँनने म्हाँया लम्।
ङइ क्हेमैंलाइ हुकुम पिंसि बिब आङिं, दिलेया अरूमैंइ भों खल्ले छ्याँबै के लब् म्रोंसि क्हेमैंए म्हाँया क्ह्रोंसेंन ङिंब् उ आङिं बिसि जाँच लबर ग।
ङिइ क्हेमैंने बिबै अर्थिए ताँमैं आछ्याँबै सैंउँइँले बिबै स्योलिबै ताँमैं आङिं, ङिइ क्हेमैंलाइ तोइ लुल् आम्है।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
दिलेया चमैंइ बिबै ताँन् ताँमैं छेनाले मैंन्, धै छ्याँबै ताँ म्हाँदिद्,
चर्बै ताँन् प्रभुए फिर बिश्वास लब्मैंइ क्ह्रोंसेंन्बै बिश्वासउँइँले, छ्याँबै खों प्ह्यासि छ्याँबै सैंउँइँले, ताँनने म्हाँया लरिगे बिसि ङइ चु ताँ बिइ।
क्हिजी छ्याँबै के खोमुँ, धै आछ्याँबै के आखो। छतसि ओ परमेश्वर, क्हिए परमेश्वरजी क्हिलाइ त्हाँसि क्हिए थुमैं न्होंर क्हिलाइ ताँन् भन्दा थेबै मिं पिंसि छ्युगु फोसि सैं तोंन् लमिंइ।”
ताँन् म्हिमैंने क्ह्रिब भों लद्, धै पबित्रले छ्ह थोबै सैं लद्। छले छ्ह आथोस्याँ खाबज्यै या प्रभु म्रोंल् आखाँ।
दिलेया परमेश्वरजी ह्रब्-सेबै लमिंबै म्हिए सैं छ्याँब तम्, धै चइ आक्ह्रिब्मैं क्ह्रिमिंब, आगुए फिर ल्हयो खब, च्हैंसि मैंसि के लब, दयाम्हाँया लब, छ्याँबै केमैं लब, खाबै आफेलल्ले क्ह्रोंसेंन्बै ताँ लब तम्।
क्हेमैंइ क्ह्रोंसेंन्बै परमेश्वर म्हाँदिसि ह्रोंसलाइ चोखो लबइले, ह्रोंसए आघें अलिलाइ आफेलनाले म्हाँया लद्, धै घ्रिइ घ्रिलाइ सैं न्होंउँइँलेन् म्हाँया लद्,
ताँन् भन्दा थेबै ताँ: घ्रिइ घ्रिलाइ खोंयोंन् बिलै म्हाँया लरिद्, तलेबिस्याँ म्हाँयाइ लमा ल्हें पापमैं या क्षमा तम्।