17 क्हेमैंए फिर न्होह्रों लब्मैंए न्होह्रों आलद्। म्हिमैंए उँइँरि तो छ्याँब तम् चन् लरिद्।
योसेफइ के लब्मैंने बिइ, “चमैंए नेंदोंजरे म्ल्ह-नारिमैं झोंमिंन्, धै चमैंइ पखबै चाँदिए मुइ या चमैंए नेंदोंर्न झोंमिंन्। धै चमैंए ल्हागिर घ्याँर चबै सैमैं या पिंन्।” बिमा चमैंइ छान् लइ।
“क्हिइ ङए न्होह्रों लइ, छतसि ङज्यै या क्हिए न्होह्रों लम्,” आबिद्; दिलेया याहवेहए फिर भर थेंन्, खीजी क्हिलाइ जोगेमिंब्मुँ।
“चइ ङए न्होह्रों लइ, छतसि ङज्यै या चए न्होह्रों लवाम्; ङइ चने खि किंब्मुँ,” आबिद्।
क्हिए भेटि चर्न वाथेंसि ह्याद्। ओंसों ह्रोंसए अलिने क्ह्रिदु, धै खसि ह्रोंसए भेटि झोंन्।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हिए न्होह्रों लब्मैंने खि आफोद्। खाबज्यै क्हिए क्योलोउँइँबै क्ह्राँबोर ल्हिस्याँ क्हिइ त्हेब्रेउँइँबै क्ह्राँबो या चउँइँ तोमिंन्।
ओ ङए खोबै अलि-अङाँमैं, ह्रोंसए न्होह्रों लब्मैंने खोंयोंइ खि आकिंन्। चमैंलाइ परमेश्वरए ह्रिसर्न पिवाद्, तलेबिस्याँ “खि किंबै के ङल् ग, ङजीन् खि किंब्मुँ,” बिसि छ्वेर प्ह्रिइमुँ।
छतसि क्हिइ ठिक ठर्दिबै केलाइ अरूइ ठिक आरे बिल् आयोंरिगे।
येशू ख्रीष्टए फिर बिश्वास आलब्मैंने न्ह क्रों मि क्रोंले प्रद्। धै क्हेमैंइ मौका योंमा प्रभुए सैं तोंन् लबै केमैं लद्।
क्हेमैंइ छ लस्याँ बैरुबै म्हिमैंउँइँले मान योंब्मुँ धै आगुए भरर टिल् आत्हु।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
ताँन् आछ्याँबै केमैंउँइँले स्यो तद्।
छतसि बिरोधीमैंइ ङ्योए ताँ लल् आयोंरिगे बिसि टुच्यु बर्ष न्होंर्बै ब्ह्या लदा ङ्हाँबै म्हरेस्योमैंइ ब्ह्या लरिगे, च्ह-चमि फिसि छेनाले धिं नाँ चुसि टिरिगे बिब ङए सैं मुँ।
बरु क्हेमैं येशूए फिर बिश्वास आलब्मैंए उँइँर छ्याँबै छ्ह थोद्। म्हिमैंइ क्हेमैंलाइ आछ्याँबै के लब्मैं बिसि क्हेमैंए बिरोधर पोंलेया क्हेमैंए छ्याँबै के चमैंइ म्रोंरिगे धै प्रभु येशू युबै त्हिंइर चमैंइ परमेश्वरए मिं क्वेरिगे।
दिलेया क्हेमैं ह्रिस आखल्ले, मान तल्ले पोंल् त्हुम्। क्हेमैंए बिरोधर पोंब्मैं नेरो ख्रीष्टए लिलि प्रसि क्हेमैंइ लबै के आखोबै म्हिमैं फापिन् तरिगे बिसि क्हेमैंए सैं छ्याँब तल् त्हुम्।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।
छबिमा न्हाँग आतन् समा रूथ बोअजए प्हले ङाँर्न रोरिइ, दिलेया मिं म्रोंब् भन्दा ओंसों रूथ रेइ। तलेबिस्याँ “खलर च्हमिरि घ्रि मुँल!” बिबै ताँ खाबज्यै आसेरिगे बिसि बोअजइ ओंसोंन् बिल।