14 छलेन क्हेमैंए फिर दुःख पिंब्मैंलाइ सराप आपिंन्, बरु चमैंए ल्हागिर परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
दिलेया ङ क्हेमैंने बिमुँ, क्हेमैंइ ह्रोंसए शत्तुरमैं म्हाँया लद्, धै क्हेमैंलाइ ह्रुगुदिबै म्हिमैंए ल्हागिर प्राथना लसि परमेश्वरने आशिक ह्रिमिंन्।
च्हमा येशूजी बिइ, “ओ आबा, चुमैं क्षमा लमिंन्, तलेबिस्याँ चुमैंइ तो लरिइमुँ बिब था आसे।” दिलेया सिपाइमैंइ येशूए क्वें चिट्ठा झोंसि खेंमैंए न्होंरि चुइ।
क्हेमैंए फिर सराप पिंब्मैंलाज्यै आशिक पिंन्, धै क्हेमैंए फिर गाल् केब्मैंए ल्हागिर परमेश्वरने क्षमा ह्रिसि प्राथना लमिंन्।
झाइले चइ च्हि तुँसि थेबै कैले ओरसि बिइ, “ओ प्रभु, चु पापए छ्याब चुमैंए फिर आल्हैदिरिगे।” च्हौ बिसि चइ सो पिवाइ।
छतसि अरूमैंए आछ्याँबै केइ ह्रोंसलाइ ट्होल् आपिंन्, बरु क्हेमैंइ छ्याँबै के लसिन् आछ्याँबै के ट्होवाद्।
खाबज्यै क्हेमैंए न्होह्रों लवालेया खि आफोद्, दिलेया बिश्वासीमैंए फिर नेरो अरू म्हिमैंए फिरै या छ्याँबै के लबै सैं मैंन्।
च सुँउँइन परमेश्वरलाइ धन्यबाद पिंब नेरो म्हिमैंलाइ गाल् केब लम्। ओ ङए अलि-अङाँमैं, छ तल् आतमल।
अरूइ क्हेमैंए न्होह्रों ललेया क्हेमैंइ चमैंए न्होह्रों आलद्, अरूइ क्हेमैंए फिर गाल् केलेया क्हेमैंइ गाल् आकेद्। बरु आशिक पिंन्, तलेबिस्याँ क्हेमैंइ आशिक योंरिगे बिसि परमेश्वरजी क्हेमैंलाइ हुइब् ग।